Cinema² - Angels & Demons (Illuminati)

από τον Nyxterida

Το προηγούμενο Σάββατο λοιπόν ύστερα απο ένα τηλεφώνημα της Kim πείστηκα να πάω μετά απο πολύ καιρό σινεμά καθώς το θεωρώ κοροιδία στις δύσκολες μέρες που αναγκαζόμαστε να ζούμε λόγω της δεξιάς που μας κυβερνάει( ) να διαθέσω 9 euro μόνο για το εισιτήριο

Πήγα λοιπόν με την Kim και με τους κουμπάρους μας(1500 euro μόνο ο στολισμός της εκκλησίας,για να μην μας περάσετε και για γύφτους δηλαδή )στην προβολή των 18:00 καθώς είχαμε και όνειρα να πάμε μετά να απολαύσουμε την ήττα του Νορβηγού και τον θρίαμβο του Saki στην tv( ). Δεν σας κρύβω οτι δεν ήμουν και πολύ ενθουσιασμένος με την επιλογή της ταινίας γιατί το"Κώδικας Ντα Βίντσι"ενώ μου άρεσε αρκετά το όλο σκηνοθετικοερμηνευτικό αποτέλεσμα μου έπεσε κάπως"βαρύ"(να φανταστείτε συγκριτικά με το πως μου έπεσε,η Έλλη είναι πούπουλο )

Πάμε λοιπόν και ενώ στην αρχή η αίθουσα ήταν περίπου άδεια ως τα πρώτα 5 λεπτά της ταινίας είχε γεμίσει(τι στο διάολο; Ρίχνουν τις τιμές 5 λεπτά πρίν την προβολή και μπαίνουν όλοι μέσα; )

Και πάμε τώρα στα σχόλια μου για την ταινία.Το σενάριο απο την αρχή εώς το τέλος είναι τόσο καλά δομημένο και παρουσιάζεται στον θεατή με τέτοιο τρόπο ώστε να μην νοιώθει σαν μαλάκας όπως συνέβαινε στον Κώδικα σε όσους δεν είχαν ιδέα απο το βιβλίο.Έχει να κάνει με την εκλογή του νέου Πάπα στο Βατικανό επειδή ο παλιός πήγε να συναντήσει τον Δημιουργό του(εντελώς σαφρακιασμένος,σιχάθηκα έτσι όπως τον έβλεπα στο φέρετρο )και κατά την διάρκεια όλων αυτών των εξελίξεων γίνονται μια σειρά απο φόνοι τους οποίους πρέπει να αποτρέψει ο Tom Hanks ως τα μεσάνυχτα παρέα με μια επιστήμονα καθώς και να βρούν και μια φόρμουλα η οποία είναι ικανή να ανατινάξει όλη την περιοχή.
Απίστευτη αγωνία απο τον πρώτο φόνο εώς και το τελευταίο δευτερόλεπτο της ταινίας(έχει σημασία γι'αυτό και το τόνισα ρε χαζά )και πολύ καλές ερμηνείες με τον Tom Hanks να δίνει ρέστα βέβαια.Χαρακτηριστικό όσον αφορά εμένα είναι το γεγονός οτι ενώ σχεδόν σε όλες τις ταινίες στο cinema μετά απο την πρώτη ώρα ψάχνω να βρώ την πόρτα για να πάω για τσιγάρο (Drum σκληρό άσπρο ) δεν το σκέφτηκα καθόλου και μετά απο το τέλος βγήκα μαζί με τους υπόλοιπους κοινούς θνητούς που με περιτριγυρίζανε έξω

Με λίγα λόγια είνα 140 λεπτά τα οποία δεν σας αφήσουν ΛΕΠΤΟ σε ησυχία και θα είστε με ένα evian στο χέρι
Όσοι δεν το έχουν δεί να πάνε κατευθείαν





9/10



από τον Roudi

Η δεύτερη κινηματογραφική μεταφορά βιβλίου του Νταν Μρπάουν είναι γεγονός.
Μετά τον πολυσυζητημένο Ντα Βίντσι, οι «Πεφωτισμένοι» έρχονται για να συνεχίσουν
Την κινηματογραφική επιτυχία. Πρωταγωνιστής και πάλι ο Tom Hanks, που όσο και να μην τον χωνεύω να παραδεχτώ ότι έπαιξε αρκετά καλά.

Πλοκή: Ο αιφνίδιος θάνατος του Πάπα, τέσσερεις απαγωγές και η κλοπή ποσότητας αντιύλης έχουν οδηγήσει το Βατικανό στα πρόθυρα κατάρρευσης. Για τα γεγονότα αυτά κατηγορούνται οι «Πεφωτισμένοι». Μια ομάδα επιστημόνων που έχουν αφιερώσει τη ζωή τους στην επιστημονική αλήθεια, οι οποίοι επιστρέφουν στο Βατικανό για να πάρουν την εκδίκηση τους.


Μη έχοντας διαβάσει το βιβλίο δεν μπορώ να βαθμολογήσω το κατά πόσο καλά κατάφεραν να αποτυπώσουν τα γραφόμενα του βιβλίου στη μεγάλη οθόνη. Σαν ταινία όμως είναι μία από τις καλύτερες που κυκλοφόρησαν αυτή τη περίοδο. Το καλογραμμένο σενάριο και η σκηνοθεσία δεν σε αφήνουν να βαρεθείς ούτε μία στιγμή. Το μόνο αρνητικό που μπορώ να καταλογίσω είναι η εναρκτήρια σκηνή στην οποία προσπαθεί να εξηγήσει την αντιύλη.

9/10

Αποστολή στις Κάννες

Από τον Bill Kats

Μαγεία! Μόνο έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό που έζησα την εβδομάδα που μας πέρασε στο ταξίδι μου στη Νότια Γαλλία. Συγκεκριμένα θα σας πω για την επίσκεψή μου στις Κάννες, όπου αυτή την περίοδο διοργανώνεται το ετήσιο φεστιβάλ κινηματογράφου (σήμερα είναι η τελευταία μέρα). Από την άφιξή μου κιόλας στην πόλη το κλίμα ήταν διαφορετικό, μύριζε διεθνές άρωμα χαχα!

Είχε φοβερή ζέστη, υπήρχε κόσμος παντού, τουρίστες, δημοσιογράφοι και όλων των ειδών άνθρωποι που έτρεχαν από ‘δω και από ‘κει. Η πόλη είναι μικρή και μπορεί κάποιος να την περπατήσει μέσα σε 2 ώρες. Στο κέντρο βρίσκεται το Palais des festivals et des congres όπου γίνονται οι προβολές των ταινιών (στην είσοδο στήνεται το περίφημο κόκκινο χαλί) ενώ η παραλιακή οδός ονομάζεται boulevard de la Croisette, μια πολύ όμορφη διαδρομή όπου υπάρχουν φοίνικες αριστερά και δεξιά της. Φυσικά υπάρχουν και τα περίφημα ξενοδοχεία όπου «συχνάζουν» διάσημοι άνθρωποι της showbiz και όχι μόνο.

Ήταν μεσημέρι και μετά τις πρώτες θετικότατες εντυπώσεις από το μέρος, ενημερώθηκα στο γραφείο τουρισμού για το πρόγραμμα του φεστιβάλ (κακώς δεν το ήξερα πιο πριν!) και ανακάλυψα πως το ίδιο βράδυ ήταν η προβολή της ταινίας “Los abrazos rotos (Broken Embraces)” του Pedro Almodovar με την Penelope Cruz στον πρωταγωνιστικό ρόλο και την επομένη η ταινία «Inglourious Basterds” του Quentin Tarantino με τον Brad Pitt μεταξύ άλλων. Ένα χαμόγελο βγήκε από τα χείλη μου καθώς θα ήμουν εκεί για να δω από κοντά τις αφίξεις στο κόκκινο χαλί μαζί με εκατοντάδες φωτογράφους, ρεπόρτερ και απλό κόσμο όπως εμένα.

Η βόλτα μου στη λεωφόρο που προανέφερα ήταν ένα οφθαλμόλουτρο: γύρω πανάκριβα αυτοκίνητα, ακριβά ξενοδοχεία με αφίσες από επικείμενες ταινίες, κόσμος, κάθε καρυδιάς καρύδι (χαχα) και φοινικόδεντρα να κάνουν σκιά σε ένα τόσο ζεστό περιβάλλον. Έξω από το ξενοδοχείο Martinez (ίσως το πιο γνωστό της πόλης) υπήρχε αρκετός κόσμος και φωτογράφοι, οπότε πλησίασα να ρωτήσω «ποιον περιμένουμε» και κανείς δεν ήξερε χα χα!!! Στο δρόμο έβλεπα αφίσες από άσημους ηθοποιούς, νέα παιδιά να διαφημίζουν τον εαυτό τους και να ζητούν ακρόαση. Οι λουόμενοι στην παραλία προσπαθούσαν να αποκτήσουν τροπικό μαύρισμα και μια συναυλία για το βράδυ ετοιμαζόταν λίγο πιο πέρα.

Η ώρα ήταν 4 το απόγευμα και μαζευόταν σιγά σιγά κόσμος μπροστά από την είσοδο του Palais, όπου ήδη ετοίμαζαν οι τεχνικοί το νέο κόκκινο χαλί (κάθε μέρα το αλλάζουν!). Εμείς βρισκόμασταν απέναντι, πίσω από τα προστατευτικά κάγκελα και περιμέναμε καρτερικά να έρθει η ώρα (6.30 και μετά) ώστε να καταφθάσουν οι καλεσμένοι της ταινίας που άρχιζε στις 7.30. Τα σχόλια των φωτογράφων και του κόσμου που βρισκόταν εκεί ήταν αστεία και κάποιες φορές καυστικά. Διάφοροι μας μοίραζαν τοπικές εφημερίδες της ημέρας με τα τελευταία νέα (εγώ τις έβαζα για καπέλο προστασίας από το δυνατό ήλιο χα χα!). Μου θύμισε αναμονή συναυλίας το όλο σκηνικό και η ώρα είχε ήδη περάσει, οι πρώτοι καλεσμένοι καταφθάνουν. Οι φωτογραφικές αρχίζουν να λειτουργούν και εγώ κοιτώ αριστερά και δεξιά να δω κάποιο γνωστό. Πολλοί σχολίαζαν τις ενδυμασίες, ενώ εντυπωσιακά ήταν τα αυτοκίνητα που έφερναν τον κόσμο στο κόκκινο χαλί. Ξαφνικά από μπροστά μας περνά μια κυρία πολύ ευγενική να χαιρετά όλο τον κόσμο. Δυσκολεύτηκα να την αναγνωρίσω αλλά μου είπαν ότι είναι η Cindy Crawford! Πολύ όμορφη… Αργότερα παρέλασαν από μπροστά μας αρκετοί και όλοι φυσικά περιμέναμε την Penelope και τον Almodovar. Μια κοπέλα από δίπλα μου ξαφνικά φωνάζει «Penelope!!!» και όλοι γυρίσαμε να δούμε, βρισκόταν στο αυτοκίνητο μπροστά μας και μας κοιτούσε από το παράθυρο!

Εγώ τα ‘χασα και δεν πρόλαβα να τραβήξω βίντεο αμέσως (γκρρ..) αλλά την είδα όταν βγήκε από το αυτοκίνητο, με τους φωτογράφους να φωνάζουν το όνομά της να γυρίσει και εμείς να προσπαθούμε να βγάλουμε κάποια καλή λήψη!! Η γυναίκα έλαμπε με την παρουσία της και είναι πολύ όμορφη (όπως πάντα έλεγα, αλλά πολλοί δεν συμφωνούν μαζί μου…). Τα υπόλοιπα είναι ιστορία… χεχε! Ανέβηκαν τα σκαλοπάτια με τους φωτογράφους να οργιάζουν και αργότερα όλο το καστ της ταινίας να ποζάρει έξω από την είσοδο του Palais λίγο πριν μπει μέσα για την προβολή της ταινίας. Η επιστροφή στο ξενοδοχείο με βρήκε με ένα χαμόγελο ικανοποίησης, αλλά πιστεύω θα μπορούσα να είχα ακόμη καλύτερο υλικό (κλαψ! χοχο).

Η επόμενη μέρα ήταν ακόμη «μεγαλύτερη» καθώς θα προβαλλόταν η νέα ταινία του Tarantino με Brad Pitt, Mike Myers και άλλους (φυσικά περιμέναμε και την Angelina Jolie…) οπότε η κατάσταση ήταν ίδια περίπου με εμάς να περιμένουμε κάτω από τον καυτό ήλιο (είχα ήδη καεί χαχαχα!!) την άφιξη. Είχε περισσότερο κόσμο αυτή τη φορά κι εγώ καλύτερη θέση, έτοιμος να αποτυπώσω τις αφίξεις για ακόμη μια φορά! Για άλλη μια φορά είδαμε τη Cindy να περπατάει μόνη της για το κόκκινο χαλί και να χαιρετά όλο τον κόσμο, ευγενική όπως πάντα. Λίγο πιο μετά ακούσαμε ουρλιαχτά καθώς ένα αυτοκίνητο κατέφθανε στην είσοδο και υποθέσαμε ότι είναι το… ζεύγος, αλλά ήταν –ποιος άλλος- ο Robert Pattinson, ο οποίος έφυγε σαν αστραπή για να αποφύγει τους φωτογράφους που ήταν εκεί μπροστά, ώστε να μπει πιο γρήγορα μέσα! Τα κορίτσια να έχουν «λιώσει» (χωρίς να τον έχουν δει καν χαχα!) και οι φωτογράφοι να τελειώνουν το ένα φιλμ μετά το άλλο. Λίγο πιο μετά βλέπω να έρχεται ένα αυτοκίνητο με ανοιχτό παράθυρο και ένα χέρι να χαιρετά τον κόσμο. Άρχισα το βίντεο και μόλις πέρασε από μπροστά μου ‘έπαθα’: ήταν η Sharon Stone που μας χαιρετούσε!!! Ότι και να πω θα είναι λίγο γι’ αυτή τη γυναικάρα… Όμορφη και προκλητική όπως πάντα ;)

Ανάμεσα στους διάσημους προσκεκλημένους της ταινίας ήταν και η Claudia Cardinale (που την είδαμε από τις οθόνες που υπήρχαν εκεί). H ώρα έφτασε 7 (ώρα έναρξης της προβολής) και τα ακριβά αυτοκίνητα που-πιθανώς- να είχαν τους πρωταγωνιστές της βραδιάς έφταναν… Η ανυπομονησία να φτάνει στα ύψη! Λίγο αργότερα, ένα κύμα ουρλιαχτών ακούστηκε, καθώς άνοιγε η πόρτα ενός ακριβού μαύρου αυτοκινήτου.

Αμέσως οι φωτογραφικές (και η δική μου) πήραν φωτιά, καθώς ο κος Pitt έβγαινε με το μουσάκι και το γυαλί ηλίου χα χα! Άνοιξε μετά την άλλη πόρτα ώστε να βγει η μοναδική Angelina και το πλήθος σάστισε!!! Πανέμορφη (και πιο αδύνατη από κοντά ομολογώ) χαιρέτησε τον κόσμο και μαζί υπέγραφαν αυτόγραφα στο μανιασμένο πλήθος που ζητούσε μια καλή πόζα ή απλά να τους ακουμπήσει!

Χαμπάρι δεν πήρα πότε εμφανίστηκε ο Tarantino με τους άλλους πρωταγωνιστές της ταινίας και χόρευαν την ίδια στιγμή στο κόκκινο χαλί! Πραγματικά φοβερές στιγμές… δεν ήξερα ποιον να πρωτο-βγάλω βίντεο χαχα! Τέλος πάντων, αφού πόζαραν όλοι (μετά από πολύ χορό σε τραγούδια όπως Μισιρλού ;) ) αποχώρησαν για να δουν την ταινία με το πλήθος να αποχωρεί σιγά σιγά.. μαζί κι εγώ με ένα μεγάλο χαμόγελο αυτή τη φορά γιατί είχα πλούσιο υλικό χεχε…!

Και πάνω που φεύγαμε και οι φωτογράφοι μάζευαν τον εξοπλισμό τους, καταφθάνει ένα ακόμη αυτοκίνητο και όλοι μένουν άφωνοι: βγαίνει η Paris Hilton με τη σχέση της και όλοι να αφηνιάζουν που δεν προλάβαιναν να βγάλουν φωτογραφίες χα χα χα χα!!! Εγώ με την κάμερα να βγάζω βίντεο αλλά ήταν πολύ γρήγορη (προφανώς καθυστέρησε για την ταινία μπουαχαχα) αλλά δεν έχασε και πόζαρε με το κλασσικό χαζούλικο στιλ της :P

Αυτά εν (όχι και τόσο πολύ) συντομία! Γενικά ήταν καταπληκτικό το ταξίδι, ειδικά στις Κάννες και αυτή η εμπειρία μοναδική… Άντε και του χρόνου!!

Μαρτυρίες μιας τηλεφωνήτριας

11888, λέγετε παρακαλώ!

Από την Εύα/EminemGirl

Πριν ένα μήνα έπιασα κι εγώ δουλειά το άμοιρο στο 11888 ως τηλεφωνήτρια. Από τις πρώτες πρώτες μέρες έχω ακούσει τα απίστευτα και τα οποία θα μοιραστώ μαζί σας.

Αρχικώς να σας πω ότι οι Αθηναίοι είναι οι χειρότεροι..Ελπίζω να μην πέσετε να με φάτε. Για να το γνωρίζετε υπάρχουν 3 κέντρα ένα στην Αθήνα, ένα στη Θεσσαλονίκη και ένα στην Πάτρα. Όλα τα κέντρα λαμβάνουν κλήσεις από οποιαδήποτε περιοχή της Ελλάδας.

Το κλασσικό πρόβλημα που υπάρχει είναι ότι όλοι νομίζουν ότι είναι αυτονόητο πως γνωρίζουμε για ποια περιοχή ψάχνουν την πληροφορία. Και ειδικά οι Αθηναίοι. Όταν ρωτάμε λοιπόν περιοχή θέλουμε να μας πείτε Αθήνα και όχι αμέσως π.χ. Αμπελόκηποι. Τέλος, να τονίσουμε ότι το 11888 είναι πληροφορίες καταλόγου εσωτερικού και όχι όπως έχουν τρελαθεί να βάζουν στις διαφημίσεις «Για οποιαδήποτε πληροφορία καλέστε στο 11888».

Χαρακτηριστική συζήτηση που είχα με Αθηναίο:

Εγώ: Σε ποια περιοχή;

Πελάτης: Αμπελόκηποι.

Εγώ: Στην Αθήνα ή στην Θεσσαλονίκη;

Πελάτης: Ε και φυσικά στην Αθήνα (η κλασσική απάντηση). Τι με ρωτάς;

Εγώ: Ξέρετε, υπάρχουν Αμπελόκηποι και στην Θεσσαλονίκη. Δεν μπορώ να γνωρίζω εγώ πού ακριβώς εννοείτε.

Πελάτης: Εννοείται ότι είμαστε από Αθήνα.

(Τον βρίζεις ή δεν τον βρίζεις;)

Συνομιλία με κάποιον από την Καρδίτσα:

Πελάτης: Θέλω στην Καρδίτσα… ε ξέρεις τώρα!

Εγώ (που τελείωνα βάρδια και δεν επικοινωνούσα με το περιβάλλον): Δεν ξέρω τι εννοείται..πείτε μου τι ακριβώς θέλετε..

Πελάτης: Έλα μωρέ κατάλαβες τώρα.

Εγώ: Αλήθεια δεν κατάλαβα πείτε μου πώς μπορώ να σας εξυπηρετήσω.

Πελάτης: Ε να… μασάζ.

Εγώ (που την ψυλλιάστηκα επιτέλους τη δουλειά και παίρνω απόφαση να του κάνω πλάκα): Μισό λεπτό να ψάξω για υπηρεσίες μασάζ. (Για κακή μου τύχη δεν υπήρχε τίποτα και πολύ το γούσταρα να τον έστελνα σε μασέρ και να τον έχωναν μέσα γιατί θα την περνούσε για πόρνη) Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι… Πώς αλλιώς να το ψάξω; Δεν μου ‘ρχεται κάτι (πουτανιές J )

Πελάτης: Ε δοκίμασε κάτι πιο…

Εγώ: Ναι..

Πελάτης: Πουτανίστικο!

Εγώ: Καλά δεν υπάρχει περίπτωση να υπάρχει έτσι καταχώριση… μισό λεπτό να δω για οίκο ανοχής! Πάλι δεν υπάρχει κάτι και έτσι… Μπορώ να σας εξυπηρετήσω κάπως αλλιώς; (Ξύνομαι να τον ξεφτιλίσω)

Πελάτης: Πώς να με βοηθήσεις κι εσύ; ΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΜΑΚΡΙΑ!

Εγώ: (ανεβάζω φωνή) Ναι γιατί αυτό είναι το πρόβλημα μας που είμαι μακριά αλλιώς θα είχαμε βρεθεί κι ολας. Σας παρακαλώ κύριε μου πάρτε καλύτερα σε καμία ροζ γραμμή και όχι στο 11888.

Πελάτης: Συγγνώμη. Γεια σας..

Συνομιλία με πιτσιρίκι που πήρε για να κάνει πλάκα:

Πιτσιρίκι: Θέλω το τηλέφωνο της Καγιά.

Εγώ( που πάλι ήμουν στο τέλος βάρδιας και δεν αντιλήφθηκα ότι ήταν πιτσιρίκι για να καταλάβω εξ αρχής ότι είναι πλάκα): Δεν υπάρχει κάποια καταχώριση. Λογικά θα είναι απόρρητο.

Πιτσιρίκι: Τότε της Έλενας Παπαρίζου.

Εγώ (που στρόφαρα και απαντάω αμέσως): Δεν υπάρχει κάτι.

Πιτσιρίκι: Από κάποιον άλλον τραγουδιστή τότε.

Εγώ: Αν δεν μου πείτε όνομα δεν μπορώ να ψάξω εγώ από μόνη μου.

Πιτσιρίκι: Τότε του Ρουβά.

Εγώ: Εεε καλέστε στο 11889, πληροφορίες εξωτερικού γιατί αυτή την περίοδο είναι στην Ρωσία για τη Eurovision

Πελάτης: Πώς μπορώ να ψάξω στο Internet για μία ιστοσελίδα;

Εγώ: Σύνδεση έχετε έτσι;

Πελάτης: Ναι.

Εγώ: Δηλαδή username και password έχετε και ξέρετε να συνδεθείτε.

Πελάτης: Όχι τέτοια πράγματα δεν έχω.

Πελάτης: Πώς ψάχνω στο Internet;

Εγώ: Μπείτε στο google ή στο yahoo και κάντε αναζήτηση.

Πελάτης: Αχ ευχαριστώ. Βασικά πώς γράφονται αυτά και πού τα γράφω;

Πελάτης: Να σας ρωτήσω κάτι;

Εγώ: Πείτε μου.

Πελάτης: Πέρσι που έγινε η Eurovision;

Συνομιλία με γιαγιά από την επαρχία:

Εγώ: Σε ποια περιοχή;

Γιαγιά: Να κορτσούδι μου, εδώ όπως είναι η γέφυρα πίσω από την εκκλησία ένα δρόμο κάτω.

Συνομιλία με κάποιον από επαρχία:

Εγώ: Πού ακριβώς είναι ο κύριος που ψάχνουμε;

Πελάτης: Εδώ που είμαι κι εγώ.

Εγώ: Και το εδώ πού είναι;

Πελάτης: Εκεί που είσαι κι εσύ είμαι κι εγώ.

Εγώ: Εδώ είναι Θεσσαλονική κυρία μου, το εκεί πού είναι μπορείτε να μου πείτε;

Συνομιλία με γιαγιά:

Γιαγιά: Ελένη εσύ είσαι;

Εγώ: Βασικά στο 11888 πήρατε.

Γιαγιά: Ε ναι θέλω την Ελένη που δουλεύει στο 11888 γι αυτό σας πήρα.

Εγώ: Είμαστε πολλά άτομα. Δεν θα μπορέσετε να την βρείτε.

Γιαγιά: Εγώ θα συνεχίσω να παίρνω μέχρι να τη βρω.

Συνομιλία με γυναίκα από Θεσσαλονίκη:

Αυτή: Είδα κάτι σε μια διαφήμιση στον Alpha για ένα σύλλογο απεξάρτησης από τυχερά παιχνίδια.

Εγώ( αφού έχω ψάξει τα μαλλιοκέφαλά μου): Δυστυχώς δεν υπάρχει κάτι.

Αυτή: Δεν μου δίνεις το τηλέφωνο του Alpha να πάρω μήπως ξέρουν αυτοί;

Συνομιλία με γιαγιά:

Γιαγιά: Είναι η κουμπάρα μου στο νοσοκομείο στη Θεσσαλονίκη. Μπορείτε να με συνδέσετε με το δωμάτιο της;

Εγώ: Στο 11888 πήρατε όχι στο νοσοκομείο.

Γιαγιά: Δηλαδή δεν μπορείτε ε;

Εγώ: Όχι, πείτε μου όμως σε ποιο νοσοκομείο είναι να σας δώσω το τηλέφωνό τους.

Γιαγιά: Αχ δεν θυμάμαι πάντως είναι κοντά στο κέντρο.

Εγώ: Τέσσερα νοσοκομεία είναι μέσα στο κέντρο.(Τις τα λέω)

Γιαγιά: Αχ δεν είναι αυτά. Άλλα;

Εγώ: Μετά υπάρχουν εκτός πόλης.( Αφού λέω κι άλλα το πετυχαίνουμε και εν τέλει ήταν το Παπανικολάου το οποίο είναι τουλάχιστον 15 χλμ. τουλάχιστον από το κέντρο κοντά στον Χορτιάτη).

Συνομιλία με γιαγιά:

Γιαγιά: Εδώ στην Κέρκυρα είναι η γυναίκα που θέλω.( Όσο εγώ ψάχνω εκείνη μου λέει ιστορίες για τις φίλες της στην Κέρκυρα).

Εγώ: Το βρήκαμε. Αυτός είναι ο αριθμός.

Γιαγιά: Εσύ πού μένεις;

Εγώ: Είμαι μακριά εγώ δεν ξέρετε.

Γιαγιά: Όλα τα ξέρω εγώ.

Εγώ: Στην Θεσσαλονίκη μένω.

Γιαγιά: Και πώς έρχεσαι βρε κοπέλα μου στην Κέρκυρα για δουλειά;

(Τί της λες τώρα;;;;;;)

Anna Vissi Live - Royal Festival Hall

Ναι, ήμουν κι εγω εκεί!!! Μετά από πολλές διαπραγματεύσεις με το έτερόν μου ήμισυ, που δεν της αρέσει να την αφήνουν μόνη τα Σαββατόβραδα, ανηφόρισα μεχρι το South Bank και βρέθηκα κι εγώ στο Royal Festival Hall μαζί με ένα πλήθος Ελληνων,Κυπρίων και αλλοεθνών (νομίζω άκουσα και κάτι που έμοιαζε με Βουλγάρικα από κάποια παρέα που περίμενε μαζι μου...) για να ακούσω, να απολαύσω και να μαγευτώ από την Άννα Βίσση!!!




Γενική άποψη όσων περίμεναν...



Το stand με τα t-shirts και τα CD



Εντός του Royal Festival Hall

Το show άρχισε λίγο πριν τις 8 με το πλήθος μέσα στο Royal Festival Hall να φωνάζει 'Άννα, ζούμε για να σ'ακούμε!'

Η εισαγωγή του 'Απαγορευμένο' άρχισε να παίζει, το κοινό ξεσάλωσε και η Άννα βγήκε στη σκηνή, εν μέσω προβολέων, φωτών και - εννοείται - χειροκροτημάτων!



Καθόμουν ακριβώς μπροστά από την ομάδα των τεχνικών του ήχου και των οπτικών εφέ και έβλεπα τον τυπά που ρύθμιζε το 'ΑΝΝΑ ΑΝΝΑ ΑΝΝΑ' και τα άλλα εφέ (που κάποια από αυτά χάθηκαν λόγω φωτισμού στο χώρο) που εμφανιζόντουσαν πίσω από την Άννα κατά τη διάρκεια της συναυλίας....

Βέβαια, όταν μιλάμε για την Άννα Βίσση, δεν περιμένεις να εντυπωσιαστείς από το φωτισμό και τις προβολές, αλλά από την ΤΕΡΑΣΤΙΑ, ΑΝΥΠΕΡΒΛΗΤΗ ΦΩΝΗ της!!!




Ήταν η δεύτερη φορά που είχαν την χαρά και την τύχη (και τα λεφτά εδώ που τα λέμε, μια που δεν τα μοίραζαν τα πενηντόλιρα στην είσοδο να βρούμε να πληρώσουμε χοχο) να δω την Άννα (η πρώτη ήταν το 2000 στο θρυλικό Fever) και νομίζω αυτή τη φορά απλά με άφησε απόλυτα εντυπωσιασμένο.

Ίσως είναι και η αγάπη που τρέφω στον τελευταίο της δίσκο 'Απαγορευμένο' και πραγματικά απόλαυσα όλα τα καινούργια τραγούδια που τραγούδησε.

Πολύ δυνατές στιγμές τα 'Απαγορευμένο', 'Ρίσκο', 'Ανακωχή', 'Το παρελθόν μου', 'Αλήτισσα ψυχή' και ο απόλυτος χαμός στο encore με το 'Στην πυρά' που απλά κατεδαφίστηκε το Royal Festival Hall!!!




Μας είπε και τα κλασικά παλιότερα τραγούδια της όπως τα 'Δώδεκα', 'Δε θέλω να ξέρεις', 'Όσο έχω φωνή', 'Με αγάπη από μένα για σένα'... Το κοινό απλά την αποθέωσε και δικαίως. Εγώ πολλές φορές απλά έμενα με το στόμα ανοιχτό με την ενέργεια, τη φωνή της και την ερμηνεία της πάνω στη σκηνή... Μιλάμε για μια απίστευτη μεταδοτικότητα που έτρεχε από τη σκηνή προς κάθε κατεύθυνση του Royal Festival Hall.... Κανείς δεν έμεινε χωρίς να νιώσει το μεγαλείο της Άννας χθες το βράδυ, είμαι σίγουρος γι'αυτό!




Να μεταφέρω τώρα κάποια άλλα πράγματα που σίγουρα θα θυμάμαι από τη χθεσινή βραδιά....

- Τις γκεσταπίτισες υπαλλήλους του RFH που στο πρώτο μέρος του προγράμματος χτενίζανε ολόκληρο το χώρο χωρίς σταματημό και μας φοβερίζαν με τους φακούς τους να κλείσουμε τις μηχανές μας, λες και φωτογραφίζαμε στρατόπεδα και θα διέρρεαν κυβερνητικά μυστικά.... Απίστευτα ενοχλητικές όλες τους και τους πάει απόλυτα το άσμα 'στην πυρά, στην πυρά με τις ξενέρωτες!!!' Στο δεύτερο μέρος του προγράμματος μας άφησαν ήσυχους και βγάλαμε τις φωτογραφίες μας και τα βιντεάκια μας ανενόχλητοι...

- Τον Ησαϊα Ματιάμπα στο ενδιάμεσο των δύο προγραμμάτων, που δεν τον είχα ξανακούσει live (ούτε και recorded, για να πω την αλήθεια χαχα) και με άφησε με τις καλύτερες εντυπώσεις! Είπε και το 'Crazy' των Gnarls Barkley και είχε τρομερή ενέργεια στη σκηνή και φυσικά ευχαρίστησε την Άννα Βίσση που του έδωσε τη δυνατότητα να τραγουδήσει στο Λονδίνο σε έναν τοσο όμορφο χώρο.... Αλίμονο!

- Και τελευταίο άφησα τον Greg Ladanyi, τον παραγωγό του 'Απαγορευμένου' που παρόλο που η Άννα δεν τον ανέφερε στο τέλος που παρουσίαζε την ομάδα της, εκείνος ήταν στο κοντρόλ του ήχου όλη τη νύχτα. Πρόσεξα ότι έδωσε ιδιαίτερη σημασία στον ήχο του 'Αλήτισσα ψυχή' όταν το τραγουδούσε η Άννα προς το τέλος της βραδιάς, μια που τον είδα να πειράζει τα κουμπιά μαζί με τον άλλο τυπά. Επίσης, καθ'ολη τη διαρκεια της βραδιάς γύριζε προς το κοινό και κοίταζε εντυπωσιασμένος το κέφι και την ενέργεια που μας μετέδιδε η Άννα... Έδειχνε πολύ χαρούμενος και έκπληκτος με ό,τι συνέβαινε με το κοινό χθες το βράδυ...

Να πω ότι οι φωτογραφίες μου δεν είναι ΑΑ ποιότητας, μια που δεν είχα την πιο κοντινή θέση στη σκηνή, αλλά τουλάχιστον ήταν κεντρική, οπότε είχα την Άννα σε καλή θέα καθ'όλη τη διάρκεια της συναυλίας.



Για το τέλος σας αφήνω με ένα βίντεο που ετοίμασα με τα κομμάτια της βραδιάς που αποθανάτισα με την κάμερά μου.... (όσα με αφήσανε οι γκεσταπίτισες πριν με ανακαλύψουν και ανεμίσουν απειλητικά τα χέρια τους προς την κατεύθυνσή μου σαν αφηνιασμένες αρκούδες)

η Εύα/EminemGirl... στη διασταύρωση

Ρ²: Καλως ορίζω την Εύα στη διασταύρωση του Ρ²!

Εύα: Καλώς σας βρίσκω!

Ρ²: Η θαυμάστρια χαμαιλέοντας που δίνει γροθιά στο κατεστημένο, που λέει ότι όποιος μπορεί να ακούει μόνο αλληλένδετα είδη μουσικής, πως κάνεις παιχνίδι ανάμεσα σε Eminem, Νίκο Βέρτη και Πάολα; Ποιο είναι το μυστικό σου;

Εύα: Δεν είχα συνειδητοποιήσει ότι τα κάνω όλα αυτά εγώ...

Ρ² : Τα κάνεις ασυνείδητα...

Εύα: Δεν είναι δύσκολο νομίζω να μπορείς να συνδυάσεις τόσα είδη μουσικής. Απλά πρέπει να έχεις ανοιχτούς ορίζοντες. Είναι αυτό που αναφέρω συνέχεια. Ακούω ό,τι μου "κάθεται καλά στα αυτιά"... Και πέρα από αυτό κάθε είδος μουσικής μου βγάζει άλλο συναίσθημα.

Ρ²: Τι σου βγάζει λοιπόν κάθε διαφορετικό είδος από αυτά που ακούς; Τι διαφορετικη χορδή αγγίζει μέσα σου όταν ακούς Eminem κι όταν ακούς Πάολα;

Εύα: Όταν ακούω Eminem μου βγαίνει συνήθως η οργή ο εκνευρισμός. Όταν ακούω Πάολα θέλω να ανέβαινω πάνω στο τραπέζι και να "Το Σπάσωωωωω" όπως λέει και το Παολάκι μας!

Ρ²: Ε αφού το λέει το 'Παολάκι σας', εγώ πάω πάσο! Να πιαστώ από κάτι που λες λοιπόν για ποια πράγματα έχεις μέσα σου οργή και σου την βγάζει έξω ο Eminem?

Εύα: Πλέον δεν έχω τόσο έντονα αυτό το συναίσθημα... Αλλά παλιότερα το είχα. Έχω περάσει δύσκολες καταστάσεις στη ζωή μου όταν ήμουν γύρω στα 16 που με ανάγκασαν να ωριμάσω πολή γρήγορα. Ένα παράδειγμα και πιο έντονο ίσως είναι όταν ήμουν στις Πανελλήνιες και οι γονείς μου ήταν στα χωρίσματα. Ευτυχώς όλα έστρωσαν αλλά εκείνες οι στιγμές ήταν οι πιο δύσκολες της ζωής μου...

Ρ²: ω! λυπάμαι παρα πολύ που το ακούω αυτό.... πώς σε βοήθησε η μουσική να ισορροπήσεις μέσα σου αυτά που γινόντουσαν γύρω σου;

Εύα: Μην λυπάσαι. Μέσα από όλα τα άσχημα που έχω περάσει έγινα πιο δυνατή. Νομίζω ότι η μουσική ήταν το καταφύγιό μου. Κάπως έπρεπε να εξωτερικεύσω το θυμό μου και τη στενοχώρια μου. Και η μουσική ήταν το μόνο μέσο εκτός από το κλάμα. Όταν λοιπόν είχα πλαντάξει αρκετά το μόνο μέρος για να "κρυφτώ" αν θες ήταν η μουσική. Αντιλαμβάνεσαι ότι το το "Cleaning out my closet" ήταν το αγαπημένο κομμάτι μου γιατί τα "έχωνα" στους γονείς μου χωρίς να το καταλάβουν...

Ρ²: Σε καταλαβαίνω απόλυτα... και μια που μου έδωσες την αφορμή, αφού πέρασαν τα δύσκολα τι άλλαξε μέσα στην Εύα...; Πώς άλλαξε η κοσμοθεωρία της;

Εύα: Πραγματικά όλα άλλαξαν... Έμαθα ότι τίποτα απολύτως δεν είναι δεδομένο στη ζωή... Ότι μπορεί να χαθεί η γη κάτω από τα πόδια σου από εκεί που δεν το περιμένεις... Αλλά από την άλλη έμαθα επίσης πως όλα ξεπερνιούνται αν κάποιος "πολεμήσει".

Ρ²: Μου θυμίζουν όλα αυτά τους στίχους από το Stronger της Christina Aguilera.... τα λόγια σου εννοώ.

Εύα: Άλλο ένα τραγούδι που άκουγα μανιωδώς εκείνη την περίοδο!

Ρ²: Δε μου κάνει εντύπωση, μια που εκεί μου πήγε κατευθείαν το μυαλό... πάντως σ'ευχαριστώ που ανοίγεσαι έτσι... σημαίνει πολλά!

Εύα: Ποτέ δεν κρυβόμουν για αυτά που έχω περάσει... Εξάλλου το να τα κρατάς κρυφά κάνει την κατάσταση χειρότερη πάντα. Άλλαξε θέμα γιατί τα παιδιά θα αρχίσουν τα αντικαταθληπτικά όπως το ξεκίνησα...

Ρ²: Για όλα υπάρχει χώρος... την Εύα που ξέρω εγώ την ξέρω από αυτά που μας αφήνει να διαβάσουμε στο p4m. Τι άλλο είναι η Εύα και ποιο είναι το δικό της μήλο της έριδος;

Εύα: Δεν νομίζω να διαφέρω από αυτό που βλέπετε. Προσπάθω να βλέπω πάντα τα πράγματα θετικά να μην αρχίζω και κυρίως να μην συνεχίζω διαπληκτισμούς και να το ρίχνω στο γέλιο. Αυτό που σιχαίνομαι είναι η ειρωνία γιατί την έχω πολύ μέσα μου και ξέρω πως να γυρίσω τέτοιες καταστάσεις boomerang στους άλλους..Γι' αυτό κι όλας αποφεύγω να την χρησιμοποιώ. Κατά τα άλλα αύτο που δεν ξέρετε είναι αυτό που έχω ήδη αναφέρει ότι έχω περάσει πολλά στη ζωή μου κι ας μην μου φαίνεται γιατί προσπαθώ να τα αφήνω όλα πίσω μου. Σε κάλυψα ή να πω κι άλλα;

Ρ²: με κάλυψες! η Εύα έχει και τρομερή αγάπη για την αγγλική γλώσσα επίσης.... ισχύει έτσι;

Εύα: Προσπαθείς να βγάλεις όλα τα στραβά μου στη φόρα νομίζω Ναι ισχύειΜπορούσα να έχω περάσει και νομική γιατί ήμουν φύτουκλας (μεταξυ μας πάντα ) αλλά ακολούθησα την τρέλα μου και πήγα Αγγλική Φιλολογία..Μακάρι να μου βγει σε καλό

Ρ²: διαβάζεις και αγγλική λογοτεχνία; αγγλόφωνη εννοω... όχι απαραίτητα βρετανική

Εύα: Θέλοντας και μη λόγω σχολής έχω διαβάσει πολλά βιβλίαΑπό μόνη μου ουσιαστικά να έχω διαβάσει 10 βιβλία το πολύ εκ των οποίων τα 4 ήταν το Twilight saga!

Ρ²: α, άλλα περίμενα να ακούσω, αλλά μια που το έφερες στη Stephanie Meyer το θέμα να σε ρωτήσω κάτι σε σχέση με αυτό... μπαίνει η Εύα ποτέ στη ζώνη του λυκόφωτος;

Εύα: Ήξερα πού το πήγαινα έγω χαχα! Αναλόγως πώς το εννοείς. Δόξα τω Θεω με το Twilight ήμουν επί ένα μήνα στο λυκόφως!

Ρ²: βρε άσε το βιβλίο! Εννοω αν έχει δει ποτέ κανείς τη σκοτεινή και ανεξερεύνητη πλευρά σου ή κάποια πλευρά σου που βγάζει έξω ένα πολύ 'σκοτεινό' κομμάτι του εαυτού σου κάτι που ίσως κάποιον να του έκανε έκπληξη να δει ότι η Εύα μπορεί να είναι κι έτσι.... κάποια κατάσταση θυμού, παροξυσμού, τρέλας... βοηθήστε με να βγάλω θέμα παρακαλώ!

Εύα: Κατάλαβα καλέ! Αρχικώς το μεγαλύτερο παράδειγμα είναι ο πατέρας μου στην περίοδο που σου ανέφερα παραπάνω... Και κυρίως εγώ που ανακάλυψα με εκείνο το θέμα πώς είναι η σκοτεινή πλευρά μου. Αν εξαιρέσεις αυτό νομίζω ότι το πρόκειται να το ανακαλύψει και ένας γκόμενος σε λιγάκι χαχα

Ρ²:α μαλιστα....

Εύα: Το κρατάω το κρατάω αλλά πόσο να αντέξω

Ρ²: θα ξεπηδήξει από μέσα σου ο Hulk?

Εύα: Δεν έχω ασχοληθεί με τον κύριο,αλλά νομίζω ότι θα είναι Παναγίτσα μπροστά μου

Ρ²: α, μιλάμε για άγρια κατάσταση! Θα επιστρέψω σ'αυτό το θέμα σε λίγο δεν ξέφυγες ακόμη! Να ρωτήσω κάτι άλλο... πού βρίσκεται η νέα σελήνη της Εύας και τι σχήμα, χρώμα, εικόνα, θέμα έχει;

Εύα: Διαβασμένο σε βλέπω! Η νέα σελήνη Χμμμ.. Νομίζω ότι αυτό που ουσιαστικά ψάχνω είναι η ηρεμία μου και η ευτυχίαΟπότε η νέα σελήνη για μενα είναι το να μπορώ να είμαι με τους ανθρώπους που αγαπώ και ενδιαφέρομαι γι' αυτούς. Σαν εικόνα θα μπορούσα να στην περιγράψω ως ηλιοβασίλεμα με τον κόκκινο ήλιο και από δίπλα μου άτομα μεγάλης σημασίας για μενα...

Ρ²: δεν ειναι ας πούμε κάποιο όνειρο που έχεις για το μέλλον σου η νέα σελήνη; μια νέα περίοδος της ζωής σου, ένα νέο ξεκίνημα που αρχίζει η 'σελήνη' σου και γεμίζει ξανά απ'την αρχή; χρειάζεσαι κάτι τέτοιο εννοώ...;

Εύα: Να σου πω την αλήθεια όχι. Ok έχω πολλά όνειρα όπως να καταφέρω να τελειώσω την σχολή μου αλλά σαυτό που δίνω σημασία είναι το παρόν. Και πάντα ήμουν άνθρωπος που θέλω να νοιαζονται οι άλλοι για μενα..οπότε αυτό που πάντα θα ψάχνω στη ζωή μου είναι αυτό.

Ρ²: Αγαπησιάρα λοιπόν; Και 'needy' που λενε και οι Αγγλοι; Αποζητάς τέτοιες αγαπησιάρικες καταστάσεις;

Εύα: Πολύ αγαπησιάρα και ζουζούνα! Ναι, ουσιαστικά χρειάζομαι να ξέρω ότι οι άλλοι αισθάνονται δυνατά πράγματα. Αν και δεν μου βγαίνει πάντα σε καλό αυτό γιατί περιμένω πολλά από τους άλλους που ίσως δεν θα έπρεπε..

Ρ²: Όπως ο εν λόγω κύριος που ανέφερες πριν λίγο;

Εύα: Αμέσως το πιάσες χαχα! Ναι, είναι μια τέτοια περίπτωση που θέλω να βάλω τέλος αλλά επειδή είμαι και αγαθιάρα δεν τα καταφέρνω...

Ρ²: Μπορεί απλά να μη θες να αφήσεις να φύγει έστω και λίγο από το 'γούτσου γούτσου' που χρειάζεσαι πολύ ακόμη κι αν δε σε κερδίζει σε όλα τα σημεία.

Εύα: Αχχχ, με έχεις ψυχολογήσει στο έπακρον έχω να δηλώσω. Ουσιαστικά κρατάω τον εαυτό μου να μην τελειώσω καταστάσεις γιατί φοβάμαι ότι θα χάσω έστω και αυτό που έχωΆλλο ένα χαρακτηριστικό μου που δεν ξέρατε.

Ρ²: Ε αυτό είναι χαρακτηριστικό πολλών ανθρώπων.... ανδρών και γυναικών. Κάποιοι καταλαβαίνουν ότι αυτό κάνουν κι άλλοι το κάνουν ασυνείδητα, αλλά είναι ανθρωπινη ανάγκη να έχουμε κάπου να γύρουμε το κεφάλι μας, ακόμη κι αν ο ώμος ανήκει σε άνθρωπο που δε μας κερδίζει 100% και δεν είναι ο 'τέλειος σύντροφος' για μας. Οπότε δεν κάνεις έγκλημα κάνοντάς το αυτό. Το μόνο που έχει σημασία σε τέτοια κατάσταση είναι πόσο μέλλον κρατάει μέσα της. Αυτό νομίζω.

Εύα: Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου, απλά εγώ έχω το κακό να δένομαι πολύ εύκολα με τους ανθρώπους και την πατάω..παρ'όλα αυτά θέλω να πιστεύω ότι έχω κάπως διορθωθεί και κρατάω πλέον κάποιες "πισινές"... Θέλω να ζήσω αυτό το 100% αλλά δεν με πήραν και τα χρόνια ακόμα.

Ρ²: Ε μα εννοείται! Είσαι μικρό ακόμη... Και για να ελαφρύνουμε λίγο την ατμόσφαιρα, σου βγάζουν κάτι 'γρρρ' οι ραπάδες; σε εξιτάρουν; για τα μεσημεριανά το κάνω αυτό.... μη νομίζεις...

Εύα: Ναι, άλλο που δεν θες κι εσύ! Αχχχ, οι ραπάδες είναι το ευαίσθητο σημείο μου... Όπως λέει και ο Υποχθόνιος "Φοράω το καπέλι στραβά την μπλούζα που φτάνει κάτω στα γόνατα". Μόλις δω ραπά μου γυρίζει το μάτι αλλά δεν μου αρέσει ο τρόπος ζωής τους... Οκ κουβάλαω τρέλα αλλά δεν αντέχω τις καταστάσεις που ξεφεύγουν και όλοι ξέρουμε λίγο πολύ πώς είναι οι ραπάδες... η μπίρα στο χέρι και ζαμάν φου. Για να μην αναφέρω και άλλες συνήθειες!

Ρ²: Η μπύρα είναι λίγο mild θα έλεγα....

Εύα: Ναι, είπα να το κρατήσει low profile.

Ρ²: Καλά έκανες! είμαστε οικογενειακό blogazine εμείς! θα τα διαβάζει κι ο γιος μου μια μέρα τι θα σκεφτεί;

Εύα: Ε ναι μην παρεκτραπόμαστε κιόλας. Την δική μου συνέντευξη κρύψ'την γιατί θα τον ψυχοπλακώσουμε τον καημένο...

Ρ²: μπα, όπως είπαμε όλα κάτι μας δίνουν... κριτική σκέψη χρειάζεται.... Εύα.... σ'ευχαριστώ πολύ για την κουβέντα μας σε αυτή τη μέρα του Μαγιού! Πώς θες να κλείσουμε την κουβέντα μας; Σου το αφήνω ελεύθερο αυτό....

Εύα: Κι εγώ ευχαριστώ, κυρίως που σκέφτηκες εμένα για την συνέντευξη.

Ρ²: ήταν απωθημένο μου και τώρα νιώθω καλύτερα χαχα

Εύα: Θα κλείσω λέγοντας πως χαίρομαι ιδιαίτερα που μπήκα και εγώ στην παρέα του P4Μ... Γνώρισα άτομα που εκτιμώ και μ'αρέσει να μιλάω μαζί τους. Ελπίζω να μην κούρασα κανέναν και επίσης ότι πρέπει να ξεκουνηθείτε να γράφετε όλοι στο Ρ² blogazine μην σας δω από κοντά και σας κανονίσω!