Tuesday 30 June 2009

They don't make them like they used to - Για πού τό'βαλες καρδιά μου


Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε το 1999, είναι ο τρίτος δίσκος του Ορφέα Περίδη και ήρθε μετά την μεγάλη επιτυχία του δίσκου ‘Καλή σου μέρα αν ξυπνάς’ με την μεγάλη επιτυχία ‘Κάτι μου κρύβεις’.

Τον αγόρασα λοιπόν γιατί ο προηγούμενος δίσκος του μου άρεσε πολύ και ήθελα πολύ να ακούσω τα καινούργια του τραγούδια.

Την πρώτη εντύπωση ότι αυτός ο δίσκος είναι διαφορετικός σου τη δίνει το καταπληκτικό εξώφυλλό του. Ένας Ορφέας Περίδης αραχτός μέσα σε ένα χάρτινο καραβάκι μέσα σε μια θάλασσα ζωγραφιά και τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό. Συνεχίζει να είναι από τα ομορφότερα εξώφυλλα δίσκων που έχω δει στη ζωή μου μέχρι και σήμερα.

Περνώντας από το εξώφυλλο προς το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου, θυμάμαι ότι το πρώτο τραγούδι ‘Ένα δικό σου χάδι’ με άφησε λίγο μπερδεμένο, μια που δεν ήταν κάτι συνηθισμένο ηχητικά. Και δεν ήταν το μόνο. Στο δέκατο τραγούδι ‘Ένα μικρό παιδί σ’ακολουθάει’ ο Περίδης επιχειρεί μέχρι και να ‘ραπάρει’ με τον τρόπο του βέβαια!

Ο δίσκος αυτός όμως είναι γεμάτος με απίστευτες μελωδίες, ενορχηστρώσεις που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά σου, τραγούδια με πανέμορφο δέσιμο στίχων και μουσικής και την ιδιαίτερη χροιά του Περίδη να τα τραγουδάει.

Πολλά τραγούδια από αυτό το δίσκο τα θεωρώ αριστουργήματα.

Το ‘Για πού τό’βαλες καρδιά μου’ είναι ένα σπαρακτικό τραγούδι κατ’εμέ που ο Περίδης το λέει σαν να κλαίει και όποιον άλλον και να άκουσα να το τραγουδάει, με τη φωνή του Περίδη το αγάπησα και δεν μπορεί καμιά άλλη εκδοχή του να μου ξυπνήσει τα ίδια συναισθήματα.

Παρόμοιο είναι και το ‘Φεγγάρι’, με ανάλογη εύθραστη ερμηνεία από τον Ορφέα Περίδη. Δύο τραγούδια καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια που αγαπώ πολύ είναι τα ‘Αλυσίδες’ που το θεωρώ κορυφαίο και ‘Το καμίνι’, το οποίο όπως είπε ο ίδιος ο Περίδης, στο στιχουργικό του μέρος τον δυσκόλεψε πολύ μέχρι να το τελειώσει.

Σε ένα τραγούδι τα φωνητικά έχει η Μελίνα Κανά και ο τίτλος αυτού είναι ‘Είμαι γυναίκα της ερήμου’. Ένα τραγούδι ατμοσφαιρικό, που με πάει κατευθείαν σε μια νύχτα στη μέση της ερήμου και πιστεύω η επιλογή της Κανά να το ερμηνεύσει ήταν ό,τι καλύτερο.

Το δίσκο κλείνει το τραγούδι ‘Έρωτας είναι’ ένα ακόμη μελωδικό, ατμοσφαιρικό και ρομαντικό τραγούδι με πανέμορφα λόγια.

Αλλά για το τέλος εγώ αφήνω το προτελευταίο τραγούδι που λέγεται ‘Παραμύθι’ και έχει καταπληκτικούς στίχους, καταπληκτική μουσική και ενορχήστρωση με παραδοσιακά όργανα και ένα κλείσιμο που θες να ακούς ξανά και ξανά μόνο και μόνο για το πώς ‘μπαίνουν’ κάθε φορά που παίζει η ίδια μελωδία και περισσότερα όργανα φτιάχνοντας μια μοναδική μουσική αποκορύφωση. Ο ενορχηστρωτής εδώ απλά ζωγράφισε!

Για τα πρακτικά να πω ότι ο δίσκος έγινε χρυσός και έμεινε στο Top10 πωλήσεων για αρκετό καιρό, αν και είχε κολλήσει για 4 εβδομάδες στο Νο.2 πίσω από το ‘Επιστρέφω’ του Βασίλη Καρρά που κυκλοφόρησε την ίδια εβδομάδα.
Παραθέτω κάποια βιντεάκια που βρήκα στο youtube για να ακούσετε κάποια τραγούδια και να κρίνετε από μόνοι σας την ομορφιά των τραγουδιών αυτού του δίσκου.






Cinema² - Synecdoche New York & Sunshine Cleaning

Synecdoche – New York (Συνεκδοχή – Νέα Υόρκη)
Είχα δει την αφίσα της ταινίας αυτής σε κάποιο σταθμό του μετρό και μου είχε κάνει εντύπωση ο τίτλος της, μια που είχε ελληνική λέξη μέσα.
Αργότερα διάβασα ότι ο δημιουργός της είναι o Charlie Kauffman, ο σεναριογράφος των ‘Being John Malkovich’, ‘Adaptation’ και ‘Eternal sunshine of the spotless mind’, οπότε θεώρησα ότι πρόκειται για κάτι ενδιαφέρον.
Πρωταγωνιστής ο Philip Seymour Hoffman, ηθοποιός βραβευμένος με Oscar για την ερμηνεία του στο ‘Capote’ και με πολλές ακόμη υποψηφιότητες Oscar στο δυναμικό του.

Αποφάσισα λοιπόν να δω την ταινία για να διαπιστώσω και μόνος μου περί τίνος πρόκειται. Το θέμα της ταινίας είναι η ζωή ενός θεατρικού παραγωγού που μετά από την αποτυχία του γάμου του καταφέρνει να πάρει μια καλλιτεχνική επιχορήγηση για το ταλέντο του και αποφασίζει να την ‘ξοδέψει’ φτιάχνοντας ένα έργο στο οποίο βάζει μέσα όλους τους χαρακτήρες που πέρασαν και βρίσκονται στη ζωή του με σκηνικό τη Νέα Υόρκη σε φυσικό μέγεθος.
Αυτό είναι το θέμα και διαβάζοντάς το είναι ενδιαφέρον. Βλέποντας την ταινία, η αρχή της σε προδιαθέτει για κάτι ενδιαφέρον, οι ερμηνείες είναι αληθινές και οι καταστάσεις ενδιαφέρουσες.
Όσο η πλοκή εξελίσσεται όμως τα πράγματα μπλέκονται και δεν ξέρεις τι συμβαίνει, τι είναι αληθινό, γιατί συμβαίνουν συγκεκριμένα πράγματα μέσα στην ταινία (ας πούμε, άνθρωποι να ζουν για χρόνια μέσα σε ένα φλεγόμενο σπίτι), ο καιρός που περνάει ανάμεσα στα γεγονότα δεν είναι ξεκάθαρος και η όλη πλοκή και το σενάριο σε αφήνουν σε κάποια μέρη λίγο - έως πολύ - μπερδεμένο για το τι συμβαίνει στην οθόνη. Μέχρι το τέλος προσεύχεσαι να τελειώσει αυτό το θέατρο του παραλόγου και να σε αφήσει ήσυχο να συνεχίσεις τη ζωή σου χωρίς να χρειαστεί να ξανασχοληθείς με το τι συνέβη μες στην ταινία.

Αφού τέλειωσε λοιπόν η ταινία και ανακουφίστηκα μπήκα στο imdb να δω αν υπήρχε κάποια εξήγηση για όλα αυτά τα αλλόκοτα που είδα μέσα στην ταινία. Και προς μεγάλη μου έκπληξη υπήρχε!
Παρ’όλα αυτά, δίνω στην ταινία ένα 4/10 γιατί βλαστήμησα την ώρα και τη στιγμή που ξεκίνησα να τη βλέπω, παρόλα τα ενδιαφέροντα σημεία και μηνύματα που αργότερα συνειδητοποίησα ότι προσπαθούσε να περάσει.

Sunshine cleaning (Στεγνό Καθάρισμα)


Άλλη μια ταινία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον από την αφίσα της... Πρωταγωνιστούν οι ανερχόμενες Amy Adams και Emily Blunt μαζί με τον βραβευμένο με Oscar Alan Arkin. Οι παραγωγοί της ταινίας είναι η ίδιοι που έκαναν το ‘Little Miss Sunshine’ και η λέξη sunshine μας προδιαθέτει ίσως για κάτι ανάλογο...
Η διάθεση της ταινίας είναι, όπως και στο Little Miss Sunshine, πιο κοντά στο μαύρο χιούμορ, μια που το θέμα της ταινίας έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της Amy Adams να πείθει την αλλού πατώ κι αλλού βρίσκομαι μικρότερη αδερφή της Emily Blunt να τη βοηθήσει να ξεκινήσουν μαζί μια επιχείρηση καθαρισμού σκηνών εγκλήματος. Ο πατέρας των κοριτσιών Alan Arkin βρίσκεται εκεί για να προσέχει τον μικρό γιο της Amy Adams και η ιστορία ακολουθεί το επιχείρημα των δύο να κάνουν την επιχείρηση καθαρισμού να δουλέψει παρόλα τα προβλήματα που βρίσκουν στην πορεία.

Για να πω την αλήθεια δεν είδα κάτι πρωτότυπο στην ταινία (εκτός βέβαια από το κεντρικό θέμα της επιχείρησης καθαρισμού σκηνών εγκλήματος που δεν είχα ιδέα ότι υπάρχει ως επάγγελμα!) οι ερμηνείες είναι καλές και για μένα οι καλύτερες ερμηνείες έρχονται από τον Alan Arkin και τον μικρό που παίζει τον μικρό γιο της Amy Adams που λέει αρκετές έξυπνες ατάκες.
Ψυχαγωγική ταινία, δε θα βαρεθεί όποιος τη δει, αλλά όχι που θα αλλάξει τη ζωή σας.
5/10

Sunday 28 June 2009

FitneZZ




Το πράγμα είχε παραπάει και μόλις γύρισα στην Αγγλία αυτό το Πάσχα πριν 2 μήνες, έχοντας φάει παραπάνω απ’ό,τι έπρεπε (που όλοι μας το κάνουμε, αλλά εγώ το έκανα και πριν το Πάσχα) και μετά από σχόλια συγκεκριμένων ιντερνετιακών μου φίλων (δε θα πω ονόματα) ότι ο στρουμπουλός μου γιος μού έμοιασε από τον λαιμό και κάτω, πήρα την απόφαση ότι ως εδώ και μη παρέκει και ότι έπρεπε να χάσω κιλά ΕΔΩ & ΤΩΡΑ.


ΒΗΜΑ ΠΡΩΤΟ - Ρέγουλα στο φαγητό


Αποφάσισα πρωτα απ’όλα ότι το μέγα βλαβερό πράγμα που έκανα ήταν ότι έτρωγα τη νύχτα. Καθόμουν, έβλεπα την Πολυκατοικία παραδείγματος χάριν, αφού είχαμε κοιμήσει τον μικρό και είχε κοιμηθεί και η γυναίκα, και καθώς έβλεπα, έτρωγα κιόλας. Και αν και δεν έτρωγα τίποτα σουβλάκια ας πούμε, έτρωγα δημητριακά, αυτά έδιναν πολλές θερμίδες τις οποίες δεν υπήρχε περίπτωση να κάψω και έτσι έβαζα κιλά. Αυτό λοιπόν αποφάσισα ότι πρέπει να κοπεί.


ΒΗΜΑ ΔΕΥΤΕΡΟ – Άσκηση!


Ήταν καιρός που έλεγα ότι έπρεπε να πάρω τα πόδια (εντάξει, και τον κώλο μου) και να ασκηθώ, αλλά ποτέ δεν το έπαιρνα απόφαση. Με το που γυρίσαμε λοιπόν από Ελλάδα, η γυναίκα άρχισε γυμναστήριο και μου πήρε ένα free pass 7 ημερών το οποίο και χρησιμοποίησα για να μπω σε κάποιον ρυθμό και να αρχίσω να ασκούμαι. Τα γυμναστήρια τα μισώ για την κλεισούρα τους και όλο αυτό το κλίμα που είναι τόσοι νοματαίοι μέσα σ’εναν χώρο και τρέχουν, ιδρώνουν, κοιτάζουν πόσο ωραίοι έχουν γίνει οι μύες τους, αυτοθαυμάζονται, ψάχνονται να ρίξουν καμιά γκόμενα και γενικά ποτέ δεν τα πήγαινα τα γυμναστήρια. Οπότε ήξερα ότι αυτό το free pass ήταν απλά το δικό μου εναρκτήριο λάκτισμα. Έτσι αφού πήγα όσο πήγα, αποφάσισα ότι ο δικός μου χώρος άσκησης είναι έξω, στους δρόμους.

Είχα δοκιμάσει και παλιότερα να κάνω τρέξιμο έξω, αλλά για κάποιον παράξενο λόγο, όσο κι αν προσπαθούσα πάντα σκάλωνα στα 10 λεπτά τρέξιμο, μετά από τα οποία δεν μπορούσα να συνεχίσω. Είπα αυτή τη φορά δε θα περάσει! Έτσι άρχισα το τρέξιμό μου, είτε νωρίς το πρωί λίγο μετά τις 6:30 είτε μετά τις 22:00, μαζί με το iPod μου και τα αγαπημένα μου τραγούδια, βγήκα παγανιά και όποιον πάρει ο χάρος!


Τα 10 λεπτά έγιναν 15, έγιναν 20, έγιναν 25 και τώρα κάνω μισή ώρα τρέξιμο, γύρω στα 6,5 χιλόμετρα, άλλες φορές κάθε μέρα κι άλλες μέρα παρά μέρα (αναλόγως με τα κέφια και την κούραση). Και το καλύτερο είναι ότι πλέον το αποζητώ να βγω και να τρέξω, παρόλο που νιώθω μεγάλη κούραση και πιέζω τον εαυτό μου να βελτιώνεται. Είναι μια μικρή προσωπική μου νίκη ας πούμε.


Το αποτέλεσμα των προσπαθειών μου τους τελευταίους 2 μήνες και κάτι επέφερε την απώλεια σχεδόν 9 κιλών, για το οποίο είμαι σίγουρα πολύ ευχαριστημένος, αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται και μέσα από το 'FITNEZZ' θα μοιραστώ όλα τα καλά που έμαθα και έκανα στη διαδρομή αυτή με τελικό προορισμό το ιδανικό μου βάρος...

Και για το κλείσιμο, για να σας αφήσω με αίσθημα αλέγκρο θα βάλω μία από τις playlists που ακούω όταν τρέχω και με βοηθάει να μην βαριέμαι....

ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ – ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΓΩ




ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΑ



LADY GAGA – JUST DANCE




LADY GAGA – POKER FACE




BRITNEY SPEARS – GIMME MORE




BRITNEY SPEARS – WOMANIZER




KYLIE MINOGUE – CAN’T GET BLUE MONDAY OUT OF MY HEAD




GIRLS ALOUD - BIOLOGY




O ZZ είδε, διάβασε, άκουσε...

Ο ΖΖ είδε...


Αυτά που είδα έχουν κυρίως να κάνουν με την αγγλική τηλεόραση, μια που από την ελληνική βλέπω τα επεισόδια που δεν είχα δει από το LAPD και αφού τα δω κι αυτά θα ξαναπιάσω το ‘Ευτυχισμένοι μαζί’ που το είχα παρατήσει κάπου στην πρώτη σεζόν του.... ξέρω... έχω πολλά να δω!


Είδα λοιπόν... το πολύ επιτυχημένο σήριαλ του ΒΒC Gavin & Stacey’. Το σήριαλ αυτό ήδη έπαιξε 2 σεζόν στην βρετανική τηλεόραση και γυρίζουν τώρα την τρίτη (βέβαια, δεν είναι όπως οι ελληνικές σεζόν, μια που κάθε σεζόν είναι 6 επεισόδια.... ναι κι όμως...). Το θέμα του είναι η σχέση του Gavin που είναι Άγγλος και της Stacey που είναι Ουαλή και δείχνει τις διαφορές μεταξύ των 2 λαών, Άγγλων και Ουαλών. Την παράσταση κλέβει η καταπληκτική Ruth Jones που επίσης συγγράφει το σήριαλ και παίζει την αντι-συμβατική Nessa. Τα παρακάτω βιντεάκια είναι για όποιον μπορέσει να καταλάβει, αλλά για όποιον μπορέσει έχουν τρομερό γέλιο!



Μαζί με το μεγαλύτερο μέρος του βρετανικού τηλεοπτικού κοινού είδα τον τελικό του reality showThe apprentice’. Πολλοί θα θυμάστε την αποτυχημένη προσπάθεια του Alpha να φέρει το show στην Ελλάδα με ‘αφεντικό’ τον Πέτρο Κωστόπουλο... Το εγχείρημα δεν περπάτησε, αλλά στην Αγγλία έχει παίξει ήδη 5 χρονιές και κάθε φορά το κοινό εθίζεται με τους παίκτες, τις αποστολές, τις ατάκες, τους κακούς, τους καλούς και τους πολύ καλούς. Εγώ είμαι μέγας fan του show και για σας ήθελα να παίξω ένα πολύ διασκεδαστικό video με το αφεντικό Sir Alan Sugar, ο οποίος φημίζεται για τον ευθύ του τρόπο. Το βιντεάκι έφτιαξε κάποιος με πολύ χρόνο στα χέρια του, μια που έκοψε και έραψε ηχητικά και οπτικά μερη από τις 5 σεζόν για να φτιάξει αυτό το ξεκαρδιστικό (για όποιον μπορέσει να καταλάβει τα λεγόμενα) βιντεάκι! Άντε και του χρόνου λοιπόν!




Ο ΖΖ διάβασε...


Ακόμη διαβάζω ένα βιβλίο που μου έκαναν δώρο συγγενείς από τη Βραζιλία (εντάξει, εξ αγχιστείας συγγενείς από τη Βραζιλία) που επειδή είναι στα πορτογαλικά μου παίρνει περισσότερο καιρό να το ροκανίσω. Το βιβλίο είναι μια μεγάλη εκδοτική επιτυχία και το όνομά του είναι ‘H κλέφτρα των βιβλίων’.



Έχω φτάσει λίγο μετά τη μέση και ευελπιστώ να το τελειώσω. Ο συγγραφέας είναι ο Μarkus Zusak, ΑυστροΓερμανός και μιλάει μέσα στο βιβλίο για την ιστορία μιας μικρούλας, της Λίζελ που μένει με τους θετούς γονείς της στην Γερμανία του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου, στη Γερμανία του Χίτλερ και του Ναζιστικού κινήματος και καλλιεργεί τη συνήθεια να κλέβει βιβλία, βιβλία που πετάνε οι ναζί στη φωτιά για να τα κάψουν, βιβλία από τη βιβλιοθήκη του δημάρχου, βιβλία που τη συντροφεύουν στις περιπέτειές της με τον φίλο της τον Ρούντι (μμμ... ξέρω κάποιον με αυτό το όνομα).

Το βιβλίο είναι μεν στα πορτογαλικά, οπότε – αν και τα μιλάω και τα διαβάζω με σχετική ευκολία – δεν ‘ρέει’ στον τρόπο που το διαβάζω, αλλά η ιστορία είναι πανέμορφη και αφηγείται καταστάσεις που σε κάνουν να βλέπεις τις δυσκολίες των ανθρώπων εκείνων των χρόνων μέσα από τα μάτια μιας μικρούλας.

Το πολύ πρωτότυπο σημείο του βιβλίου είναι ότι αφηγητής είναι ο Θάνατος.... μακάβριο μεν, αλλά και πρωτότυπο.

Το προτείνω σε όσους έχουν διάθεση να διαβάσουν ένα καλό βιβλίο ξαπλωμένοι στις παραλίες αυτό το καλοκαίρι.



Ο ΖΖ άκουσε...


Στο ‘άκουσε’ έχω αρκετά πράγματα να μοιραστώ για τον Ιούνιο, μπορώ να πω με χαρά, μια που για μήνες δεν είχα ακούσει κάτι της προκοπής (από τον Δεκέμβριο ήταν θαρρώ και την κυκλοφορία των album ‘Απαγορευμένο’ και ‘Καινούργια εγώ’).

Τον τελευταίο μήνα όμως άκουσα 2 καταπληκτικά album!



Το πρώτο είναι το καινούργιο album των Green Day ‘21st Century Breakdown. Ένα όχι συμβατικό album, μια που είναι δομημένο σαν ροκ όπερα και τα τραγούδια πολλές φορές δεν ακολουθούν τη δομή ‘κουπλέ-ρεφραίν-κουπλέ-ρεφραιν-γέφυρα-ρεφραιν’ αλλά αλλάζουν 2 και 3 φορές μουσική φόρμα ή μελωδίες από ένα τραγούδι επαναλαμβάνονται μέσα σε ένα άλλο. Το ζητούμενο όμως είναι αν έχει φτιαχτεί με ποιότητα και συνέπεια. Δεν είμαι ο ειδικός στα τραγούδια των Green Day, μια που ούτε ροκάς είμαι, ούτε τους άκουσα ποτέ πριν το προηγούμενο υπερ-επιτυχημένο album τους ‘American Idiot’. To καινούργιο τους album το αγόρασα επειδή μου είχε αρέσει το προηγούμενο και μπορώ να πω ότι το ‘21st Century Breakdown’ ήταν πιο ‘φιλικό’ στο δικό μου αυτί απ’ό,τι το ‘American Idiot’. Πολλά τραγούδια για μένα ξεχωρίζουν από τα 18 που υπάρχουν μεσα σε αυτό το album: ]

’21st Century Breakdown

’21 Guns

Know your enemy

Restless Heart Syndrome

Horseshoes and Handgrenades

Viva la Gloria!’

See the light’.


Πολλές δυνατές κιθάρες, παθιασμένα φωνητικά, καλοί στίχοι και ένα πολύ μεστό ηχητικό αποτέλεσμα με έκαναν να ακούσω ξανα και ξανά τα τραγούδια και προς έκπληξή μου – μια που δεν ακούω τέτοιου είδους μουσική συνήθως - να τα διασκεδάσω κιόλας.

Προτεινόμενο album αυτό για μένα για το 2009.



Το δεύτερο album που άκουσα είναι από τους Manic Street Preachers τους οποίους θαυμάζω και παρόλο που δεν αποδίδουν πάντα αυτά που μπορούν, αυτή τη φορά ξεπέρασαν τις προσδοκίες μου. Το προηγούμενο album τους ‘Send away the tigers’ είχε κάποια αριστουργήματα μέσα, αλλά δεν ήταν όλο πολύ καλό. Το Journal for plague lovers όμως έχει διαμάντια από την αρχή ως το τέλος. Οι στίχοι σε αυτό το album είναι γραμμένοι από τον Richey Edwards μέλος του group που εξαφανίστηκε πριν σχεδόν 10 χρόνια και που πριν εξαφανιστεί είχε αφήσει σε καθένα από τα άλλα 3 μέλη του group πακέτα με στίχους που είχε γράψει ανά τα χρόνια. Από αυτούς τους στίχους φτιάχτηκαν τα τραγούδια του ‘Journal for plague lovers’ και έτσι έχουν μεγάλη συναισθηματική αξία για το group. Και αυτό είναι ένα ροκ album τραγουδισμένο κατά το μεγαλύτερο μέρος του από τον frontman του group James Dean Bradfield (μόνο το τελευταίο τραγούδι ‘Williams Last Words’ είναι τραγουδισμένο από τον άλλο τραγουδιστή των Manics Nicky Wire) με το γνωστό και καθιερωμένο ύφος του: πότε οργισμένο, πότε μελωδικό και πάντα παθιασμένο. Έχω ιδιαίτερη αδυναμία στα τραγούδια τους και παρόλο που δεν έχουν την επιτυχία που τους αξίζει έξω από τη Μ.Βρετανία δεν παύουν να έχουν ιδιαίτερη θέση στην καρδιά μου. Τραγούδια που ξεχωρίζω από το album:

‘Marlon J.D.’

‘This joke sport severed’

‘Peeled apples’

‘Journal for plague lovers’

‘Me and Stephen Hawking’.

Το album αυτό αξίζει να ακουστεί και να αγαπηθεί.


yum² - Lemon Pie


by aeraki


Υλικά

Για το παντεσπάνι


-5 αυγά

-1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη

-1 φλιτζάνι του τσαγιού αλεύρι για όλες τις χρήσεις

-1/2 φακελάκι baking powder

-ξύσμα ενός μεγάλου λεμονιού

Χωρίζουμε τους κρόκους από τα ασπράδια και τους χτυπάμε στο μίξερ με ζάχαρη μέχρι να ασπρίσουν. Ρίχνουμε το μισό αλεύρι και το baking powder και συνεχίζουμε το χτύπημα με το μίξερ. Με σύρμα χτυπάμε τα ασπράδια σε σφιχτή μαρέγκα. Παίρνουμε 4 κουταλιές, τις ρίχνουμε στο μίγμα, στη συνέχεια ρίχνουμε και το υπόλοιπο αλεύρι και χτυπάμε στο μίξερ. Αυτό γίνεται γιατί μονομιάς αν ρίξουμε μονομιάς το αλεύρι στο μίγμα με τη ζάχαρη και τους κρόκους, το μίξερ δε θα μπορεί να το ανακατέψει καθότι δεν υπάρχει κάτι υγρό στο μίγμα.


Τέλος προσθέτουμε το ξύσμα και με μια σπάτουλα την μαρέγκα. Ρίχνουμε λίγη, ανακατεύουμε απαλά μέχρι να ενσωματωθεί και συνεχίζουμε. Βουτυρώνουμε και αλευρώνουμε ένα ορθογώνιο πυρέξ και ρίχνουμε το μίγμα. Ψήνουμε σε μέτριο φούρνο μέχρι να φουσκώσει και να ροδίσει. Για να βεβαιωθούμε ότι είναι έτοιμο μπήγουμε ένα μαχαίρι μέσα και αν βγει στεγνό, τότε το παντεσπάνι μας είναι έτοιμο. Το αφήνουμε να κρυώσει το βγάζουμε από το σκεύος και με προσεκτικές κινήσεις και ένα μεγάλο κοφτερό μαχαίρι το χωρίζουμε στα δύο.

Για την κρέμα


-5 φλιτζάνια τσαγιού νερό

-2 φλιτζάνια τσαγιού ζάχαρη

-100 γραμμάρια κόρν φλάουρ

-4 κουταλιές σούπας χυμό λεμονιού

-ξύσμα ενός λεμονιού

-1 κρόκο

-1 κουταλάκι γλυκού βούτυρο

Ρίχνουμε όλα τα υλικά, εκτός των 2 τελευταίων, σε κατσαρόλα και σε χαμηλή φωτιά ανακατεύουμε με σύρμα μέχρι να πήξει η κρέμα. Αποσύρουμε και ρίχνουμε το βούτυρο και ανακατεύουμε. Όταν γίνει χλιαρή ρίχνουμε τον κρόκο και ανακατεύουμε ξανά. Συνεχίζουμε το ανακάτεμα ανά διαστήματα για να μην κάνει κρούστα.

Για το σιρόπι

-1 φλιτζάνι τσαγιού νερό

-1 φλιτζάνι τσαγιού ζάχαρη

-2 κουταλιές της σούπας χυμό λεμονιού

-Φλούδα λεμονιού

Ρίχνουμε όλα τα υλικά σε κατσαρόλα και ανακατεύουμε ώσπου να λιώσει η ζάχαρη. Βράζουμε για 10 λεπτά και το αφήνουμε να κρυώσει πάνω στο ζεστό μάτι.


Για τη σαντιγί


-750 ml. κρέμα γάλακτος καλά παγωμένη

-3 κουταλιές άχνη ζάχαρη

-1 βανιλέτα


Σε καλά παγωμένο μπολ που το έχουμε αφήσει στην κατάψυξη για 1 ώρα χτυπάμε στην πιο δυνατή ταχύτητα του μίξερ, την παγωμένη κρέμα γάλακτος (24 ώρες σε συντήρηση). Όταν αρχίζει να πήζει ρίχνουμε τη βανιλέτα και την άχνη. Όταν πήξει καλά και σταθεί τη βάζουμε για 2 ώρες στο ψυγείο

όλα μαζί τώρα!


Παίρνουμε το κάτω μέρος από το παντεσπάνι και το σιροπιάζουμε (όχι πάρα πολύ). Χτυπάμε στο μίξερ να ανακατευτούν καλά, τη μισή και παραπάνω σαντιγί με την κρύα πλέον κρέμα λεμονιού και έτσι έχω μια μους λεμονιου την οποία κατά το ήμισυ στρώνουμε πάνω από το σιροπιασμένο παντεσπάνι. Ρίχνουμε από πάνω το άλλο κομμάτι παντεσπάνι, σιροπιάζουμε και ρίχνουμε την υπόλοιπη μους.

Βάζουμε στο ψυγείο για 1 ώρα και στη συνέχεια από πάνω απλώνουμε την υπόλοιπη σαντιγί που μας έχει μείνει. Αν βρούμε γλυκό κουταλιού λεμόνι γαρνίρουμε από πάνω το γλυκό μας. Βάζουμε στο ψυγείο για 2-3 ώρες να δέσει η τούρτα η οποία φτάνει σε ένα γευστικό απόγειο, αν πριν την σερβίρουμε τη βάλουμε για 1 ώρα στην κατάψυξη.


Καλή Επιτυχία!