Ο δίσκος αυτός κυκλοφόρησε το 1999, είναι ο τρίτος δίσκος του Ορφέα Περίδη και ήρθε μετά την μεγάλη επιτυχία του δίσκου ‘Καλή σου μέρα αν ξυπνάς’ με την μεγάλη επιτυχία ‘Κάτι μου κρύβεις’.
Τον αγόρασα λοιπόν γιατί ο προηγούμενος δίσκος του μου άρεσε πολύ και ήθελα πολύ να ακούσω τα καινούργια του τραγούδια.
Την πρώτη εντύπωση ότι αυτός ο δίσκος είναι διαφορετικός σου τη δίνει το καταπληκτικό εξώφυλλό του. Ένας Ορφέας Περίδης αραχτός μέσα σε ένα χάρτινο καραβάκι μέσα σε μια θάλασσα ζωγραφιά και τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό. Συνεχίζει να είναι από τα ομορφότερα εξώφυλλα δίσκων που έχω δει στη ζωή μου μέχρι και σήμερα.
Περνώντας από το εξώφυλλο προς το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου, θυμάμαι ότι το πρώτο τραγούδι ‘Ένα δικό σου χάδι’ με άφησε λίγο μπερδεμένο, μια που δεν ήταν κάτι συνηθισμένο ηχητικά. Και δεν ήταν το μόνο. Στο δέκατο τραγούδι ‘Ένα μικρό παιδί σ’ακολουθάει’ ο Περίδης επιχειρεί μέχρι και να ‘ραπάρει’ με τον τρόπο του βέβαια!
Ο δίσκος αυτός όμως είναι γεμάτος με απίστευτες μελωδίες, ενορχηστρώσεις που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά σου, τραγούδια με πανέμορφο δέσιμο στίχων και μουσικής και την ιδιαίτερη χροιά του Περίδη να τα τραγουδάει.
Πολλά τραγούδια από αυτό το δίσκο τα θεωρώ αριστουργήματα.
Το ‘Για πού τό’βαλες καρδιά μου’ είναι ένα σπαρακτικό τραγούδι κατ’εμέ που ο Περίδης το λέει σαν να κλαίει και όποιον άλλον και να άκουσα να το τραγουδάει, με τη φωνή του Περίδη το αγάπησα και δεν μπορεί καμιά άλλη εκδοχή του να μου ξυπνήσει τα ίδια συναισθήματα.
Παρόμοιο είναι και το ‘Φεγγάρι’, με ανάλογη εύθραστη ερμηνεία από τον Ορφέα Περίδη. Δύο τραγούδια καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια που αγαπώ πολύ είναι τα ‘Αλυσίδες’ που το θεωρώ κορυφαίο και ‘Το καμίνι’, το οποίο όπως είπε ο ίδιος ο Περίδης, στο στιχουργικό του μέρος τον δυσκόλεψε πολύ μέχρι να το τελειώσει.
Σε ένα τραγούδι τα φωνητικά έχει η Μελίνα Κανά και ο τίτλος αυτού είναι ‘Είμαι γυναίκα της ερήμου’. Ένα τραγούδι ατμοσφαιρικό, που με πάει κατευθείαν σε μια νύχτα στη μέση της ερήμου και πιστεύω η επιλογή της Κανά να το ερμηνεύσει ήταν ό,τι καλύτερο.
Το δίσκο κλείνει το τραγούδι ‘Έρωτας είναι’ ένα ακόμη μελωδικό, ατμοσφαιρικό και ρομαντικό τραγούδι με πανέμορφα λόγια.
Αλλά για το τέλος εγώ αφήνω το προτελευταίο τραγούδι που λέγεται ‘Παραμύθι’ και έχει καταπληκτικούς στίχους, καταπληκτική μουσική και ενορχήστρωση με παραδοσιακά όργανα και ένα κλείσιμο που θες να ακούς ξανά και ξανά μόνο και μόνο για το πώς ‘μπαίνουν’ κάθε φορά που παίζει η ίδια μελωδία και περισσότερα όργανα φτιάχνοντας μια μοναδική μουσική αποκορύφωση. Ο ενορχηστρωτής εδώ απλά ζωγράφισε!
Για τα πρακτικά να πω ότι ο δίσκος έγινε χρυσός και έμεινε στο Top10 πωλήσεων για αρκετό καιρό, αν και είχε κολλήσει για 4 εβδομάδες στο Νο.2 πίσω από το ‘Επιστρέφω’ του Βασίλη Καρρά που κυκλοφόρησε την ίδια εβδομάδα.
Τον αγόρασα λοιπόν γιατί ο προηγούμενος δίσκος του μου άρεσε πολύ και ήθελα πολύ να ακούσω τα καινούργια του τραγούδια.
Την πρώτη εντύπωση ότι αυτός ο δίσκος είναι διαφορετικός σου τη δίνει το καταπληκτικό εξώφυλλό του. Ένας Ορφέας Περίδης αραχτός μέσα σε ένα χάρτινο καραβάκι μέσα σε μια θάλασσα ζωγραφιά και τον ήλιο να λάμπει στον ουρανό. Συνεχίζει να είναι από τα ομορφότερα εξώφυλλα δίσκων που έχω δει στη ζωή μου μέχρι και σήμερα.
Περνώντας από το εξώφυλλο προς το μουσικό περιεχόμενο του δίσκου, θυμάμαι ότι το πρώτο τραγούδι ‘Ένα δικό σου χάδι’ με άφησε λίγο μπερδεμένο, μια που δεν ήταν κάτι συνηθισμένο ηχητικά. Και δεν ήταν το μόνο. Στο δέκατο τραγούδι ‘Ένα μικρό παιδί σ’ακολουθάει’ ο Περίδης επιχειρεί μέχρι και να ‘ραπάρει’ με τον τρόπο του βέβαια!
Ο δίσκος αυτός όμως είναι γεμάτος με απίστευτες μελωδίες, ενορχηστρώσεις που μιλάνε κατευθείαν στην καρδιά σου, τραγούδια με πανέμορφο δέσιμο στίχων και μουσικής και την ιδιαίτερη χροιά του Περίδη να τα τραγουδάει.
Πολλά τραγούδια από αυτό το δίσκο τα θεωρώ αριστουργήματα.
Το ‘Για πού τό’βαλες καρδιά μου’ είναι ένα σπαρακτικό τραγούδι κατ’εμέ που ο Περίδης το λέει σαν να κλαίει και όποιον άλλον και να άκουσα να το τραγουδάει, με τη φωνή του Περίδη το αγάπησα και δεν μπορεί καμιά άλλη εκδοχή του να μου ξυπνήσει τα ίδια συναισθήματα.
Παρόμοιο είναι και το ‘Φεγγάρι’, με ανάλογη εύθραστη ερμηνεία από τον Ορφέα Περίδη. Δύο τραγούδια καθαρόαιμα λαϊκά τραγούδια που αγαπώ πολύ είναι τα ‘Αλυσίδες’ που το θεωρώ κορυφαίο και ‘Το καμίνι’, το οποίο όπως είπε ο ίδιος ο Περίδης, στο στιχουργικό του μέρος τον δυσκόλεψε πολύ μέχρι να το τελειώσει.
Σε ένα τραγούδι τα φωνητικά έχει η Μελίνα Κανά και ο τίτλος αυτού είναι ‘Είμαι γυναίκα της ερήμου’. Ένα τραγούδι ατμοσφαιρικό, που με πάει κατευθείαν σε μια νύχτα στη μέση της ερήμου και πιστεύω η επιλογή της Κανά να το ερμηνεύσει ήταν ό,τι καλύτερο.
Το δίσκο κλείνει το τραγούδι ‘Έρωτας είναι’ ένα ακόμη μελωδικό, ατμοσφαιρικό και ρομαντικό τραγούδι με πανέμορφα λόγια.
Αλλά για το τέλος εγώ αφήνω το προτελευταίο τραγούδι που λέγεται ‘Παραμύθι’ και έχει καταπληκτικούς στίχους, καταπληκτική μουσική και ενορχήστρωση με παραδοσιακά όργανα και ένα κλείσιμο που θες να ακούς ξανά και ξανά μόνο και μόνο για το πώς ‘μπαίνουν’ κάθε φορά που παίζει η ίδια μελωδία και περισσότερα όργανα φτιάχνοντας μια μοναδική μουσική αποκορύφωση. Ο ενορχηστρωτής εδώ απλά ζωγράφισε!
Για τα πρακτικά να πω ότι ο δίσκος έγινε χρυσός και έμεινε στο Top10 πωλήσεων για αρκετό καιρό, αν και είχε κολλήσει για 4 εβδομάδες στο Νο.2 πίσω από το ‘Επιστρέφω’ του Βασίλη Καρρά που κυκλοφόρησε την ίδια εβδομάδα.
Παραθέτω κάποια βιντεάκια που βρήκα στο youtube για να ακούσετε κάποια τραγούδια και να κρίνετε από μόνοι σας την ομορφιά των τραγουδιών αυτού του δίσκου.
2 comments:
Ενδιαφέρον που το θυμήθηκες μετά απο τόσα χρόνια:)
Είναι από τα αγαπημένα μου album και αυτός άλλωστε είναι ο σκοπός της στήλης: να σας παρουσιάζω album που 'δε τα φτιάχνουν πια όπως παλιά'
Post a Comment