Το πράγμα είχε παραπάει και μόλις γύρισα στην Αγγλία αυτό το Πάσχα πριν 2 μήνες, έχοντας φάει παραπάνω απ’ό,τι έπρεπε (που όλοι μας το κάνουμε, αλλά εγώ το έκανα και πριν το Πάσχα) και μετά από σχόλια συγκεκριμένων ιντερνετιακών μου φίλων (δε θα πω ονόματα) ότι ο στρουμπουλός μου γιος μού έμοιασε από τον λαιμό και κάτω, πήρα την απόφαση ότι ως εδώ και μη παρέκει και ότι έπρεπε να χάσω κιλά ΕΔΩ & ΤΩΡΑ.
Αποφάσισα πρωτα απ’όλα ότι το μέγα βλαβερό πράγμα που έκανα ήταν ότι έτρωγα τη νύχτα. Καθόμουν, έβλεπα την Πολυκατοικία παραδείγματος χάριν, αφού είχαμε κοιμήσει τον μικρό και είχε κοιμηθεί και η γυναίκα, και καθώς έβλεπα, έτρωγα κιόλας. Και αν και δεν έτρωγα τίποτα σουβλάκια ας πούμε, έτρωγα δημητριακά, αυτά έδιναν πολλές θερμίδες τις οποίες δεν υπήρχε περίπτωση να κάψω και έτσι έβαζα κιλά. Αυτό λοιπόν αποφάσισα ότι πρέπει να κοπεί.
Ήταν καιρός που έλεγα ότι έπρεπε να πάρω τα πόδια (εντάξει, και τον κώλο μου) και να ασκηθώ, αλλά ποτέ δεν το έπαιρνα απόφαση. Με το που γυρίσαμε λοιπόν από Ελλάδα, η γυναίκα άρχισε γυμναστήριο και μου πήρε ένα free pass 7 ημερών το οποίο και χρησιμοποίησα για να μπω σε κάποιον ρυθμό και να αρχίσω να ασκούμαι. Τα γυμναστήρια τα μισώ για την κλεισούρα τους και όλο αυτό το κλίμα που είναι τόσοι νοματαίοι μέσα σ’εναν χώρο και τρέχουν, ιδρώνουν, κοιτάζουν πόσο ωραίοι έχουν γίνει οι μύες τους, αυτοθαυμάζονται, ψάχνονται να ρίξουν καμιά γκόμενα και γενικά ποτέ δεν τα πήγαινα τα γυμναστήρια. Οπότε ήξερα ότι αυτό το free pass ήταν απλά το δικό μου εναρκτήριο λάκτισμα. Έτσι αφού πήγα όσο πήγα, αποφάσισα ότι ο δικός μου χώρος άσκησης είναι έξω, στους δρόμους.
Είχα δοκιμάσει και παλιότερα να κάνω τρέξιμο έξω, αλλά για κάποιον παράξενο λόγο, όσο κι αν προσπαθούσα πάντα σκάλωνα στα 10 λεπτά τρέξιμο, μετά από τα οποία δεν μπορούσα να συνεχίσω. Είπα αυτή τη φορά δε θα περάσει! Έτσι άρχισα το τρέξιμό μου, είτε νωρίς το πρωί λίγο μετά τις 6:30 είτε μετά τις 22:00, μαζί με το iPod μου και τα αγαπημένα μου τραγούδια, βγήκα παγανιά και όποιον πάρει ο χάρος!
Τα 10 λεπτά έγιναν 15, έγιναν 20, έγιναν 25 και τώρα κάνω μισή ώρα τρέξιμο, γύρω στα 6,5 χιλόμετρα, άλλες φορές κάθε μέρα κι άλλες μέρα παρά μέρα (αναλόγως με τα κέφια και την κούραση). Και το καλύτερο είναι ότι πλέον το αποζητώ να βγω και να τρέξω, παρόλο που νιώθω μεγάλη κούραση και πιέζω τον εαυτό μου να βελτιώνεται. Είναι μια μικρή προσωπική μου νίκη ας πούμε.
Το αποτέλεσμα των προσπαθειών μου τους τελευταίους 2 μήνες και κάτι επέφερε την απώλεια σχεδόν 9 κιλών, για το οποίο είμαι σίγουρα πολύ ευχαριστημένος, αλλά η προσπάθεια συνεχίζεται και μέσα από το 'FITNEZZ' θα μοιραστώ όλα τα καλά που έμαθα και έκανα στη διαδρομή αυτή με τελικό προορισμό το ιδανικό μου βάρος...
Και για το κλείσιμο, για να σας αφήσω με αίσθημα αλέγκρο θα βάλω μία από τις playlists που ακούω όταν τρέχω και με βοηθάει να μην βαριέμαι....
ΚΑΙΤΗ ΓΑΡΜΠΗ – ΚΑΙΝΟΥΡΓΙΑ ΕΓΩ
ΠΕΓΚΥ ΖΗΝΑ – ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΑ
LADY GAGA – JUST DANCE
LADY GAGA – POKER FACE
BRITNEY SPEARS – GIMME MORE
BRITNEY SPEARS – WOMANIZER
KYLIE MINOGUE – CAN’T GET BLUE MONDAY OUT OF MY HEAD
GIRLS ALOUD - BIOLOGY
6 comments:
Bravo mixali :thanx
ante na ftaseis sto stoxo sou!!!!
kai aytoi pou eipan kakes kouventes na swpasoun :huhu
wraio to playlist sou..paromoio exoume :huhu
Στόχο
τα κιλά μου έχω βάλει στόχο
όνειρο κι απωθημένο τό'χωωωωωωωω
:huhu
να'σαι καλά, ανώνυμε... :huhu
ksereis oti se katalavaino apolita giati zo ki ego ta idia...16 kila exo petaksei apo pano mou alla me diaforetiko playlist kai xoris treksimo , mono me perpatima...akouo pio entexnes katastaseis...kane mia ananeosi..to entexno einai lipodialitiko ena prama :))))
Αν βάλω έντεχνα όταν τρέχω θα με βρουν κοιμισμένο στο πεζοδρόμιο να περνάνε τα ποδήλατα από πάνω μου!
Στο τρέξιμο θες pop/ντιριντάχτα να σε σπρώξει να πάρεις τα πόδια σου! Στο περπάτημα βάλε και κλασική μουσική...
Μπραβο ΖΖ!!
Πολυ καλα κανεις!
Θα ερθω να βαλω κρυφα στο i-pod σου και λιγη Ferreri που την λατρευεις :p :vent
tg
αχ, τι καλά... Ferreri και ξερό ψωμί!
Post a Comment