Μέσα απ'τα μάτια μου...

από τον vissimania

Και το όνομα αυτής Μίνα!! 

Αυτό το γατί καλοί μου συμφορουμίτες του P4M που βλέπετε για σας ίσως είναι μια γάτα, μια σιχαμένη απλή γκρι και χοντρή γάτα, για μένα όμως είναι κάτι παραπάνω! Αυτή η γάτα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και σαν αδελφή μου (vent) καθώς είναι το μοναδικό ζώο που έχω αγαπήσει τόσο. 

Την γάτα αυτή την είχα βρει στο χωριό μου νεογέννητη και σχεδόν ετοιμοθάνατη ενώ ήμουν μόλις 3 χρονών.. μου έκανε το κλικ και ΕΠΡΗΞΑ τους γονείς μου να την πάρουμε σπίτι, ξέρετε, κλάμα κακό να κυλιέμαι στα πατώματα κτλ κτλ ..  anyway τελικά πέρασε το δικό μου (είχα και γενέθλια κοντά..). την ονόμασα με την αδελφή μου Μίνα, και την είχα σαν αρκουδάκι μου, πως μερικά παιδία έχουν ένα αρκουδάκι που κοιμούνται αγκαλιά και αγαπάνε? Ε, εγώ δεν είχα αρκουδάκι, αλλά την Μίνα! Την πήρα την φρόντιζα και δεν την αποχωριζόμουν ούτε ένα λεπτό της ημέρας… 

Δυστυχώς όπως κάθε τι ζωντανό είχε και αυτή το τέλος της. Πέθανε όταν ήμουν 18, και πέρασα Αθήνα και έφυγα και δεν μπορούσα να την πάρω ένα μήνα μετά που έφυγα L οι γονείς μου δεν μου το παν παρά μόνο τα Χριστούγεννα που κατέβηκα Κρήτη και πραγματικά νομίζω ήταν η πρώτη φορά που δάκρυσα από στεναχώρια , δεν ξέρω αν ακουστεί περίεργο αλλά ούτε στον παππού μου δεν είχα κλάψει που πέθανε την ίδια χρονιά , γενικώς δεν κλαίω καθόλου εύκολα από στεναχώρια, κυρίως από τα νεύρα μου κλαίω και πολύ σπάνια. 

Anyway, αυτή είναι η φωτογραφία που στους περισσότερους δεν λέει πολλά αλλά για μένα σημαίνει πολλά.. Μετά από αυτή την γάτα πάντα θέλω να έχω μια γάτα σπίτι μου, και τις λατρεύω, τώρα έχω την Σάσα και είναι ολόιδια η Μίνα και φυσικά την λατρεύω και αυτή!!