Sunday 23 November 2008

Συν Ένα

καροτσάκι.... check


κρεβατάκι.... check

μάρσιπος... check

αγωνία.... check check check....

Όλα τα έχω πλέον λοιπόν, να περιμένουν να τα γεμίσει με ζωή το αγόρι μου.... και με όλα αυτά δώρο παίρνω την αγωνία μου...

3 βδομάδες το πολύ μείνανε κι ο μικρός μου θα έρθει στον κόσμο

Προς το παρόν κάθεται ήσυχος και ανενόχλητος μέσα στην κοιλιά της μάνας του απολαμβάνοντας τη ζεστασιά της

Αυτό που συνειδητοποιώ σιγά σιγά, βάζοντάς με στην ουσία του τι σημαίνει ο ερχομός του πρώτου μου παιδιού είναι ότι ό,τι και νά'μουν ως τώρα, όπως και νά'μουν ως τώρα δεν ήμουν ποτέ το 'μοντέλο' για την πνευματική διάπλαση κανενός (εντάξει, ίσως λίγο για τα αδέρφια μου όσο μεγάλωναν, αλλά δεν είναι το ίδιο). Πλέον από τη στιγμή που ο μικρούλης θα έρθει στον κόσμο δε θα είναι τίποτα το ίδιο πλέον για μένα. Καταλαβαίνω μέσα μου ότι θα πρέπει να προσέχω πολύ τι λέω, πώς φέρομαι και μπορεί να είμαι 28 χρόνων σχεδόν και θα έπρεπε ήδη να το ξέρω αυτό, αλλά είναι ένας λόγος παραπάνω όταν έχεις ένα μωρό που θα 'ρουφάει' τα πάντα από σένα για τα επόμενα χρόνια. Είναι κάτι που με φοβίζει και με ενθουσιάζει ταυτόχρονα.

Με φοβίζει γιατί είναι τρομερό το κακό που μπορεί να κάνεις σ'έναν άνθρωπο άθελά σου ανάλογα με τα ερεθίσματα που του δίνεις όσο είναι μικρός, αλλά βέβαια και το καλό είναι εξίσου μεγάλο. Είναι με άλλα λόγια μεγάλη ευθύνη όπως όλοι μας λένε και όλοι ξέρουμε. Αλλά τώρα που κοντεύει και μένα η ώρα μου να μπω μέσα σ'αυτό τον κόσμο των ευθυνών με 'χτύπησε' όλο αυτό στο κεφάλι και θα είναι σίγουρα ακόμη πιο δυνατή η κουτουλιά όταν θα έχω πολύ σύντομα 2 ματάκια που θα με κοιτάνε σαν νά'μαι ο κόσμος ολόκληρος για κείνα. Όχι 'σαν'.... θα είμαι ο μισός τους κόσμος και ο άλλος μισός θα είναι η μαμά του.

Κι εννοείται ότι είμαι τρομερά ενθουσιασμένος, μια που από πάντα ήταν το όνειρό μου να γίνω πατέρας. Δεν ξέρω πόσο θα μπορούσε να φανεί 'παράξενο' ή 'τρελό' για πολλούς, αλλά ναι, αυτό ήταν το όνειρό μου. Ήθελα να γίνω πατέρας, να μου δωθεί αυτή η δυνατότητα να φτιάξω την οικογένειά μου, να δώσω τις βάσεις σε έναν άνθρωπο, να τον δω να γεννιέται, να τον βλέπω να μεγαλώνει και να νιώσω αυτό που πάντα μου έλεγε η μάνα μου: 'όταν κάνεις παιδιά, θα δεις....'

Θα δω λοιπόν... θα δω και θα της πω χαχα

ή που θα της πω 'τι πήγα κι έκανα, ρε μάνα....' ή που θα της πω 'δεν έχω ξανακάνει πιο τρελό και πιο όμορφο πράγμα στη ζωή μου'

ό,τι και να γίνει η ζωή μου έχει αλλάξει ήδη και θα αλλάξει πολύ πολύ περισσότερο από τα μέσα Δεκέμβρη

αγόρι μου.... είμαι έτοιμος.... έλα όποτε θες :-)

1 comment:

Nyxteridas said...

Α ρε Μιχάλη...Ένα λιθαράκι(μάλλον ογκόλιθος)θα προστεθεί στη ζωή σου και θα σε κάνει(όσο το δυνατόν)ολοκληρωμένο άνθρωπο.
Εύχομαι απο καρδιάς,με το καλό να τον σφίξετε στην αγκαλιά σας εσυ και η Angela:)