FitneZZ

4 μήνες σχεδόν πάνε από τότε που άρχισα την FitneZZ πορεία μου.
13 κιλά σχεδόν έχασα και μου μένει άλλο 1 μέχρι να φτάσω στο πολυπόθητο ιδανικό βάρος. Το θέμα βέβαια δεν είναι να το φτάσω, αλλά να μείνω εκεί.
Για 3 εβδομάδες αφού επέστρεψα από τις καλοκαιρινές μου διακοπές στην Ελλάδα, δεν είχα χρόνο και διάθεση να κάνω το τρέξιμό μου όπως το έκανα πριν και έτσι ξεσυνήθισα.
Δεν έβαλα κιλά στην περίοδο αυτή των 3 εβδομάδων, απλά ανεβοκατέβαινα 1 κιλό κάτω, 1 κιλό πάνω στο βάρος που είχα φτάσει, οπότε θεωρώ ότι τουλάχιστον εκεί μπορώ να το σταθεροποιήσω.

Όμως τα τελευταία 3 κιλά που με χώριζαν (και τώρα το 1 που με χωρίζει) είναι τα πιο ζόρικα, μια που είμαι τόσο κοντά και πρέπει να δώσω άλλη μια ώθηση και να το πιστέψω ότι μπορώ να τα χάσω και να μην ξανακυλήσω στο δρόμο των αλόγιστων και άχρηστων θερμίδων και των άχρηστων και περιττών κιλών. Τα τελευταία είναι και τα πιο δύσκολα και το ίδιο περνάει και η γυναίκα μου, που αφού έχασε τα κιλά της εγκυμοσύνης, προσπαθεί να φτάσει στο βάρος που είχε όταν την γνώρισα πριν 7,5 χρόνια και είναι κι εκείνη 2 κιλά μακριά από το στόχο της, αλλά αυτά τα 2 κιλά είναι τα δυσκολότερα...

Αλλά θα χαθούν... δεν είναι στο χέρι τους εννοείται, γιατί δεν έχουν χέρια.
Στο χέρι το δικό μας είναι, στο χέρι που ανοίγει το ψυγείο, στο χέρι που φέρνει το κουτάλι στο στόμα, στο χέρι που δένει τα κορδόνια, ανοίγει την πόρτα και σε σπρώχνει για τρέξιμο. Και στα πόδια, στα πόδια που τρέχουν, στα πόδια που ανεβαίνουν στη ζυγαριά και στα πόδια που θα σε πάνε στα μαγαζιά να δοκιμάσεις ρούχα 2 νούμερα μικρότερα.

Με αυτές τις σκέψεις ξανάρχισα το τρέξιμό μου και παρόλο που το σώμα μου γκρινιάζει γιατί ξεσυνήθισε και πονάνε οι μυς, δεν έχει σημασία, εγώ συνεχίζω. Ο – επιτρεπτού ορίου – πόνος είναι γλυκός γιατί σημαίνει ότι προσπαθείς και εννοείται ότι λίγο-λίγο φεύγει και η άσκηση γίνεται πιο εύκολα και ανώδυνα. Όλα πρέπει να τα βλέπω σαν ενθάρρυνση και όχι σαν αποθάρρυνση του να κάνω κάτι καλό για μένα.

Και μέχρι εδώ που έφτασα νιώθω περήφανος, για να πω την αλήθεια και γι’αυτό θα συνεχίσω γιατί έχω ακόμη δρόμο (όχι πολύ) για να φτάσω στο στόχο μου. Το Νοέμβριο που θα πάω στη Βραζιλία για τη βάφτιση του γιου μου θέλω να είμαι super sexy γκόμενος χαχα! Και ομολογώ πως αυτός είναι και ο στόχος μου χαχα!

Κάτι πολύ χρήσιμο που βρήκα στο δρόμο που από κάποιον γνωστό μου διατροφολόγο (τον Oracle του P4M για όσους τον ξέρουν) είναι η ιστοσελίδα που δημιούργησε με πολύ χρήσιμες συμβουλές διατροφής. Αξίζει να του ρίξετε μια ματιά.

http://www.ikerimis.com/

FitneZZ story - Άκης

Λοιπόν, λοιπόν, λοιπόν….. Να μαι και γω… :huhu . Ωραία στήλη κύριε ΖΖ… Το θέμα της μας απασχολεί όλους….

Να πω και εγώ, την δική μου, μικρή-μεγάλη ιστορία… :huhu .

Εγώ μικρούλης ήμουν ζωηρούλης. :huhu περα δώθε όλη τη μέρα… το πολύ το παιχνίδι όμως φέρνει και πείνα… Έτρωγα, ήμουν φαγανό αλλά δεν με έλεγες χοντρό παιδάκι… huhu Σαν παιδάκι είχα και εγώ τα μαγουλάκια μου και τα μπουτάκια μου, αλλά δεν με έλεγες χοντρούλικο… απλά παχουλούτσικο αλλά αυτό το γλυκό με τα μαγουλάκια… huhu

Τέσπα από Γυμνάσιο όμως είχα αρχίσει να φουσκώνω λιγάκι, αλλά είχα γενικά σκαμπανεβάσματα στη ζυγαριά… μέχρι και την Τρίτη Λυκείου δηλαδή, μια ήμουν παχουλός μια χοντρούτσικος lol . Αδύνατος δεν ήμουν ποτέ…. Τέσπα, βαριέμαι να πολυλογώ κιόλας, έφτασε το πρώτο έτος στη σχολή… :cry: από εκεί και μετά ήρθε ο κατήφορος… ο κατήφορος του Άκη… γιατί στη ζυγαριά ήρθε ο ανήφορος… :nerd: :cry:
Για να μην την κάνω ζαρτιέρα την ιστορία από το τράβηγμα, να πω πως ήρθε το καλοκαίρι του 2006 και με βρίσκει να ζυγίζω 142 κιλά. :lima: έχω την εντύπωση πως οι ελέφαντες γεννιούνται τα μισά :vent
Να πω πώς είμαι 1.96 ύψος, οπότε φανταστείτε… Σαν τοίχος ήμουν…. Και τι τοίχος…. :huhu Στο Βερολίνο πιο εύκολα το έριξαν :huhu

Τέλος πάντων, είπα δεν πάει άλλο… Έτσι στις 28/08/06 ξεκίνησα δίαιτα…. Έτρωγα πρωί βράδυ κόρν φλέικς και μεσημέρι μια κανονική μερίδα από το φαγητό που είχα… Αλλά καθόλου τηγανητά… Και γλυκό 3 φορές τη βδομάδα… Αυτή την διατροφή την συνεχίζω μέχρι και σήμερα… :lima:
Έχω να φάω έστω και μια τηγανιτή πατάτα 3 ολόκληρη χρόνια…. Και δεν μου λείπει…

Μέχρι τα Χριστούγεννα του 2006, δηλαδή 4 μήνες διατροφής είχα χάσει 20-25 κιλά αν θυμάμαι καλά… Μετά ο ρυθμός έπεσε αλλά όχι η όρεξη μου και η διάθεση μου για την μεγάλη αυτήν αλλαγή…. Γυμναστική δεν μπορώ να πω ότι έκανα ιδιαίτερα…. Έχω κάνα χρόνο που το ξεκίνησα εντατικά…
Ο Απολογισμός?....

Σήμερα… Είμαι ακόμα 1.96 :huhu ζυγίζω 81-82 κιλά, έχει αλλάξει όλη μου η ζωή , περνάω τέλεια, δημιουργώ χαμό όπου και αν πάω, έχω τρομερό σουξέ (σαν την Γαρμπη το 2000 :huhu ) και γενικά νιώθω υπέροχα με μένα… Πέρα από την πλάκα δεν με νοιάζει τι γνώμη έχουν οι άλλοι για μένα, εγώ νιώθω υπέροχα με αυτό που είμαι…. Μπορεί να λέτε τι ψωνάρα θεε μου κτλ κτλ, αλλά να σας πω? ΧΕΣΤΗΚΑ…. Εγώ κουράστηκα, κόπιασα , πέρασα δύσκολα για να φτάσω εδώ που έφτασα και καλά κάνω και είμαι. Πέρασα άσχημα όλο το διάστημα που ήμουν μπουλούκος, και τώρα θα το χαρώ όσο πάει… Μια ζωή την έχουμε….

Συνεχίζω να προσέχω την διατροφή μου, την χαλάω μια φορά στις 15 για να ενεργοποιώ και τον μεταβολισμό μου huhu , γυμνάζομαι τακτικότατα (5 φορές τη βδομάδα)…… Μόνο με προσπάθεια και με υπομονή και αν το πάρεις πραγματικά απόφαση μπορείς να φτάσεις σε τέτοια αποτελέσματα….. Και εγώ ήμουν δυνατός και τα κατάφερα. Στην αρχή δεν πίστευα ότι θα μπορούσα πότε εγώ να θεωρούμε αδύνατος…. Σήμερα…. 60 κιλά κάτω μπορώ να θεωρούμε φυσιολογικός και μ’ αρέσω όπως είμαι.

Χαίρομαι που αρέσω και μ’ αρέσει… Και πιστεύω ότι σε όλους αρέσει αυτό.. Οπότε δεν πιστεύω μια μερίδα πατάτες τηγανητές μια πίτσα και ένα ταψί γαλακτομπούρεκο να αξίζουν περισσότερο από το να είσαι hawt and stylish :lol
Παιδιά, όσοι θέλετε να αδυνατίσετε, αν το πήρατε πραγματικά απόφαση θα τα καταφέρετε.. Όλα στο μυαλό μας είναι. ΟΛΑ. Αν τα βρεις με σένα τότε όλα θα είναι εύκολα. Όποιος θέλει κάτι να με ρωτήσει ξέρετε πώς να με βρείτε… Επειδή ήμουν και από τις δυο πλευρές μπορώ να βοηθήσω….

Από διατροφή σας είπα… Από γυμναστική κάνω 20 λεπτά αερόβια (γρήγορο περπάτημα στο διάδρομο) και μετά γυμνάζω ξεχωριστά μια μια τις μυικές μου ομάδες… Κλασσικά πράγματα όχι κάτι το ιδιαίτερο….

Ζω πραγματικά τώρα και δεν θα το άλλαζα ποτέ και για τίποτα. Και αν δεν με πιστεύετε ρωτήστε το fan club μου… :lima:

Όποιος θέλει υπογεγραμμένη φωτό ας στείλει pm. :lima:

Κάνω και γυμνά. Ευχαριστώ. lol

Play²

Play - SAKIS THE KOZAK!!

Make games | Share | Play free online games | User Generated Games @ Pictogame

Play - ΑΛΑΝΙΑΡΑ ΕΦΗ!!

Make a game | Alaniara Efi! | Free games | Pictogame

Αποστολή Ρ² - Anastacia

by Roudi


Ναι Ναι, εκπλήρωσα ο άμοιρος ο φαν το όνειρο μου. Πέμπτη 25/06/09 Λονδίνο, Hammersmith Apollo! Ώρα έναρξης 8.

Αφού πρώτα κάναμε μια βόλτα στο Hyde Park, στο Buckingham Palace αλλά και μια στάση στο Picadilly ξεκινήσαμε για την συναυλία κατά τις 6,30. Αφού αλλάξαμε 2 μετρό μέχρι να καταλήξουμε στο σωστό. 7 η ώρα είχαμε φτάσει!



Αρκετός κόσμος έξω, ενώ με το που φτάσαμε μας πλησίασε ένας για να μας πουλήσει το εισιτήριο του. Μπαίνουμε μέσα και παθαίνω σοκ! Δεν είχα δεκάρα πάνω μου και μπροστά μου ήταν ένα περίπτερο με μπλούζες και αφίσες της anastacia αλλά και ειδικό πρόγραμμα της συναυλίας..! Αυτό ήταν το πρώτο σοκ. Το δεύτερο ήρθε αμέσως μόλις μπήκα στο χώρο της συναυλίας, ο οποίος ήταν σχεδόν άδειος! Το ξεπερνάω και αυτό. Βρίσκουμε τις θέσεις μας οι οποίες αν και ήταν μακριά βλέπαμε άνετα!

Το Hammersmith Apollo είναι ένας χώρος χωρητικότητας 8.000 ατόμων περίπου. Κάτω όπου βρισκόμουν εγώ ήταν τα καθίσματα και όλος ο εξώστης (ο οποίος ευτυχώς γέμισε από νωρίς) ήταν για τους όρθιους. Με το που πάει 8 η ώρα και ενώ τα μισά καθίσματα ήταν άδεια κλείνουν τα φώτα και αρχίζουν να ακούγονται φωνές! Στη σκηνή βγαίνει ένας νεαρός τραγουδιστής (Steve Appleton) ο οποίος ανέλαβε να προθερμάνει το κοινό για μισή ώρα περίπου. Με το που τελειώνει και ενώ ήμουν έτοιμος να δω τη θεά ανοίγουν και πάλι τα φώτα και αρχίζουν να ετοιμάζουν τη σκηνή. Μέχρι τις 9 η ώρα είχε γεμίσει ο χώρος (¨Άγγλοι¨ στο ραντεβού τους.)

Μετά από λίγο τα φώτα σβήνουν και και αρχίζει να παίζει το βίντεο της έναρξης. Εν τω μεταξύ κάνω σήμα στο φίλο μου να αρχίσει να μαγνητοσκοπεί με τη κάμερα του. Δεν πρόλαβε να την σηκώσει και μία υπάλληλος είχε πεταχτεί μπροστά του και του λέει με υφάκι «You're coming with me right now» Ε με λίγα λόγια του πήρε τη μπαταρία μέχρι το τέλος της συναυλίας. Και συνεχίζουμε με μία αρκετά έξυπνη έναρξη!





Η απόλυτη φωνή καλύτερη και από το cd ναι αυτή είναι η anastacia! Είπε πολλές από τις παλιότερες επιτυχίες της όπως το pieces of a dream, one day in your life, sick and tired, left outside alone (remix) και πολλά από τα καινούρια όπως τα I can feel you, same song και heavy rotation. Πολλά από τα τραγούδια ήταν με τη συνοδεία χορευτών, ενώ τα περισσότερα συνοδευόταν και από ειδικά καλογυρισμένα βίντεο, κάποια από τα οποία ήταν “interactive”.



Ακόμα οφείλω να πω ότι εντυπωσιάστηκα από τον κόσμο που σηκώθηκε από το πρώτο λεπτό και δεν σταμάτησε να χορεύει και φωνάζει. Μόνο στις μπαλάντες ξεκουράζονταν λίγο! Η συναυλία κράτησε 2 ώρες με την anastacia να βγαίνει 3 φορές στη σκηνή. Εκτός από τη φωνή έδωσε το καλύτερο εαυτό της και με διάφορα σκερτσάκια κάποια από τα οποία ήταν και με τη συμμετοχή του κόσμου.
Η βραδιά έληξε και όλοι έμειναν ευχαριστημένοι. Μια τραγουδίστρια που σίγουρα αξίζει να πληρώσεις για να την ακούσεις να τραγουδάει ζωντανά!

Συν Ένα

Πάει καιρός που δε σας βασάνισα με τις φιλοσοφικές μου αναζητήσεις στο δρόμο της πατρότητας, οπότε επέστρεψα με νέο φορτίο στις πατρικές μου πλάτες για να μοιραστώ μαζί σας σκέψεις και συναισθήματα γεννημένα από την παρουσία του γιόκα μου στη ζωή μου.

8 μήνες πέρασαν από τη γέννησή του και ο μικρός μεγαλώνει, παραμένοντας όμως μικρός, ευαίσθητος, παιχνιδιάρης, ζωηρός, θορυβώδης, και κάνοντας αισθητή την παρουσία του στη ζωή μου κάθε στιγμή που είμαι και δεν είμαι δίπλα του.

Κάθε περίοδος στη ζωή ενός ανθρώπου είναι διαφορετική, αλλά όταν μιλάμε για τα μωρά οι αλλαγές είναι ραγδαίες κάποιες φορές από τη μια μέρα στην άλλη. Ο γιος μου λοιπόν πλέον δε βάζει γλώσσα μέσα, φωνάζει, λέει λέξεις (εντάξει, όχι λέξεις, αλλά επαναλαμβανόμενες συλλαβές) και γενικά δεν έχει ησυχία (κάποιες φορές ακόμη κι όταν κοιμάται).

Με τις λέξεις, αρχίσαμε από ένα επαναλαμβανόμενο ‘μπα μπα μπα μπα μπα’ που επ’ουδενί δε σήμαινε ‘μπαμπά’, μετά προχωρήσαμε σε ένα επαναλαμβανόμενο ‘μα μα μα μα μα’ και ‘λα λα λα λα λα’. Καταλάβαμε μετά από λίγο καιρό ότι δεν καλούσε εμένα ή τη μάνα του, αλλά στη γλώσσα του τα ‘μπα μπα’ και ‘μα μα’ μπορεί να σημαίνουν οτιδήποτε από ‘αφήστε με ήσυχο’, ‘μη με βασανίζεις, δε θέλω να φάω άλλο’, ‘πού είναι το γάλα μου;’, ‘μη μου σκουπίζεις τη μύτη’ ή ‘θέλω να κοιμηθώ, αλλά δεν ξέρω πώς’, συνοδευόμενα από μια θυμωμένη και συνοφρυωμένη φάτσα.

Η αποστολή του να προσέξω το γιο μου όταν μου τον αφήνει η μάνα του για εξωτερικές της δουλειές έχει γίνει σχετικά πιο εύκολη, γιατί μαθαίνω σιγά σιγά και καταλαβαίνω το πρόγραμμά του, και τι του αρέσει και τι όχι και μαθαίνω να διαβάζω τις αντιδράσεις του, οπότε δε σκάω εγώ εκείνον κι εκείνος εμένα. Βέβαια υπάρχουν πάντα οι εξαιρέσεις και έρχονται στιγμές που δε θέλω ούτε να ακούσω τα κλάματά του και δεν ξέρω τι άλλο να κάνω πια για να τον ηρεμήσω.

Και πάνω που λες ‘α πα πα δε σε αντέχω άλλο’, μου σκάει ένα χαμόγελο, με κοιτάζει στα μάτια και απλώνει τα χέρια του στο πρόσωπό μου να το πιάσει λες και είναι το πιο αξιοπερίεργο πράγμα στον κόσμο και τότε ξεχνάω κατευθείαν το πόσο πολύ με έχει σκάσει. Κάτι τέτοιες στιγμές ζει και η γυναίκα μου, απ’ό,τι μου έχει πει. Και εκείνη έχει φτάσει κάποιες στιγμές να αναρωτιέται πώς γίνεται να σε νευριάζει τόσο πολύ κάποιος που αγαπάς τόσο, μα τόσο πολύ. Και όμως συμβαίνει!

Αλλά όταν τον βλέπω πόσο μεγαλώνει, πώς αλλάζει και γίνεται ένα μικρό ανθρωπάκι και πώς πάντα παραμένει αβοήθητος και απόλυτα εξαρτημένος από εμάς, τότε δε με ενδιαφέρει καθόλου που με φτάνει στα άκρα μου και το μόνο που απομένει μέσα μου είναι αγάπη. Η αγάπη που δεν περιμένει τίποτα από τον άλλο και το μόνο που ζητά είναι να τον βλέπει να είναι καλά και χαρούμενος. Πραγματικά με τον γιο μου είναι η πρώτη φορά που μπορώ να πω ότι ένιωσα αυτή την ανιδιοτέλεια, μια που κανείς δεν μπορεί να πει ότι δε ζητά αντάλλαγμα αγάπης από τον σύντροφό του, ακόμη κι αν τον αγαπάει πάρα πολύ. Αλλά από το μωρό σου, το παιδί σου δεν μπορείς να ζητήσεις τίποτα, απλά και μόνο παρακαλάς να είναι καλά.

Αυτά προς το παρόν... η ιστορία συνεχίζεται

Νέο Αίμα - La Roux

La Roux – Elly, η κόκκινη



Οι La Roux είναι ένα duo από την Αγγλία: η τραγουδίστρια Elly Jackson και ο αφανής ήρωας Ben Langmaid μαζί με τον οποίο η Elly γράφει και κάνει παραγωγή στα τραγούδια τους, ο οποίος όμως δεν εμφανίζεται ποτέ (εξ’ού και ‘αφανής’).

Η κοκκινομάλλα front-woman Elly λοιπόν είναι το ‘πρόσωπο’ των La Roux (που στα γαλλικά σημαίνει ‘κοκκινομάλλα’). Έχουμε λοιπόν από την Αγγλία μια Elly ως την απάντηση στην Ελληνίδα Έλλη Κοκκίνου;

Από άποψη ονόματος, ναι.

Από άποψη μουσικής... όοοοοοοοχι!

Οι La Roux έκαναν το πρώτο τους βήμα με το single ‘Quicksand’ που λίγοι άκουσαν. Παράξενος electropop 80’s ήχος, μια παράξενη ψιλή φωνή, και μια υπερμεγέθης κόκκινη φράντζα κάνουν την εμφάνισή τους και κάποιοι – όχι πολλοί – τους προσέχουν.

La Roux - Quicksand
Uploaded by LaRoux. - Explore more music videos.

Η μεγάλη επιτυχία όμως ήρθε με το single ‘In for the kill’. Τα φωνητικά της Elly κάνουν εντύπωση, η φράντζα της κλέβει την παράσταση και η φάτσα της μπαίνει σε περιοδικά, websites, τηλεοπτικές εκπομπές και το τραγούδι παίζει παντού! Στη Βρετανία πούλησε πάνω από 500.000 και είναι το 3ο πιο εμπορικό single για το 2009 ως τώρα (πίσω από τα ‘Poker face’ και ‘Just dance’ της Lady Gaga).

La Roux - In For the Kill
Uploaded by buhbuh. - Explore more music videos.

Το single πήγε μέχρι το Νο.2 στο Βρετανικό Singles chart και έτσι αυτό που έμενε ήταν οι La Roux να κάνουν και ένα Νο.1!

Με το single ‘Bulletproof’ έγινε κι αυτό!






Το video κατ’εμέ τα σπάει, το τραγούδι είναι απίστευτα πιασάρικο και οι στίχοι του για τέτοιου είδους τραγούδι έχουν αρκετό βάθος θα έλεγα.

Και μετά το Νο.1 single ακολούθησε η κυκλοφορία του debut album των La Roux με τίτλο το όνομά τους.

Πέρα από τα πολύ καλά 3 πρώτα singles που ανέφερα παραπάνω, να πιάσω το καταπληκτικό ‘Tigerlily’ που ελπίζω και εύχομαι να είναι το επόμενο single.



Δυνατά beats, τραγούδι με ατμόσφαιρα και άλλο ένα από τα αγαπημένα μου!

Στο album υπάρχουν επίσης τα μοναδικά ‘Colourless color’, ‘I’m not your toy’ και ‘Cover my eyes’ που πραγματικά τα θεωρώ πολύ καλά.

Όλα αυτά φτιάχνουν ένα album που εν τέλει αξίζει κανείς να αγοράσει, μια που είναι τόσο καλοδουλεμένο και με νέες μουσικές προτάσεις.

Και όσο για τους La Roux σαν group και την Elly Jackson σαν τραγουδίστρια, νομίζω ότι με τέτοια αρχή στη μουσική θα περιμένω πολλά και καλά να έρθουν στα επόμενα χρόνια.