Life after FRIENDS - Matthew Perry

LIFE AFTER...

We take a look at the fate of the stars of the beloved sitcom after their FRIENDShip was over...

Ρίχνουμε μια ματιά στο τι συνέβη στα αστέρια της σειράς 'Φιλαράκια' μετά το τέλος της πετυχημένης σειράς...

MATTHEW PERRY

So, exactly what has Matthew Perry been up to since 2004 when the last episode of Friends aired?

Chandler Bing is a beloved character from the very popular series, but has anything as exciting as Mr. Bing come since Friends ended from Mr.Perry? That's what we're here for! We will tell you!

Not a great deal of activity let's say... compared to the rest of them (whose artistic output will be dealt with very very soon).

In 2006 there was an interesting movie called 'The Ron Clark story' where Perry stars as Ron Clark, a teacher trying his best to educate a challenging kids class in Harlem. This was based on a true story and it's worth viewing I have to say. And Perry is good in it. Although a bit of Chandler comes out now and again, but I guess that's just the part of the real Perry that seeped through Chandler and made him what we know and love. So no problem there for me. I have the impression that this movie was made for TV, but I guess that doesn't change the satisfaction you may gain (or not) from watching it.

Then in 2007 came 'Numb', a very good movie, where Perry stars as a movie writer who suffers from 'depersonalisation', which makes him completely lose touch with reality and the way he experiences the world. This condition gives him a lot of trouble in his relationship with an exciting lady as he tries to find a cure to his condition with the aid of doctor after doctor or accept it and get on with whatever life he experience. Perry gives a very good performance, so this is highly recommended!

His next move came in the form of a TV series. 'Studio 60 in the Sunset Strip' looked good in principle, a behind-the-scenes of a comedy show with the writers coming up with next week's sketch, politics of what to criticise and how and promising to walk the line between funny and serious, it was something to look forward to when I watched the trailer.

Well, reality was a lot different.... There was absolutely nothing funny about the series, the serious parts you couldn't care less about and generally going through a whole episode without thinking of giving at least 5 times was impossible. I managed to watch 4 or 5 episodes (for which I want to be pronounced a hero, thank you very much!). No wonder that although there was a whole 22 episodes to go through, nobody really cared in the end and the show was cancelled. And I have to say 'THANK GOD!' Perry didn't make any difference in this, it was that bad. Bad script, characters that nobody could identify with - I think - and generally a waste of TV space.

In 2008 came another movie: 'Birds of America', where Perry plays a teacher (yes, again!) struggling with his professional and personal life. And along one day come his dysfunctional brother and sister for a short stay at the old family home where Perry lives now. The movie is actually good, it gives this nice message that says 'we're family after all and we have to stick together through thick and thin' which is a good message of course. I liked the movie and Perry is good in it. Nice one, Matthew!

This year's '17 again' I didn't watch (can't stand Zac Efron or anything related to High School Musical and its irritating products) but I think Perry was playing the character that gets to be 17 again and turns into Efron. Can't be interesting, let's face it. I'm sure he did it for the money.

Overall I believe artistically Perry really tried some nice moves with his movies, but failed to recreate the hype of his career during Friends. Well, it was a tough act to follow, so can't blame him. But at least I saw some really nice performances from him and I think he should be proud of himself. That's what I say!

If you want to see trailers of all the movies and series mentioned above, they are all at the bottom of the article.

Τι συνέβη λοιπόν στον Matthew Perry από το 2004 όταν είδαμε το τελευταίο επεισόδιο των 'Friends';

Όλοι αγαπήσαμε τις ατάκες του Chandler Bing στα Φιλαράκια, αλλά τι το εντυπωσιακό έχει καταφέρει ο πάλαι ποτέ Mr. Bing από τότε; Αυτό ακριβώς θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε εδώ! Θα τα μάθετε όλα από εδώ!

Οι καλλιτεχνικές δραστηριότητές του δεν είναι τόσο εντυπωσιακές σε αριθμό τουλάχιστον, αν συγκριθούν με αυτές των υπόλοιπων μελών του καστ των Friends (των οποίων η σειρά θα έρθει πολύ σύντομα μετά τον κ.Perry).

Το 2006 πρωταγωνίστησε στην ενδιαφέρουσα ταινία 'The Ron Clark story', όπου έπαιξε τον Ron Clark, έναν δάσκαλο που κάνει τα πάντα για να κρατήσει στο δρόμο της εκπαίδευσης κάποια 'ανεξάρτητα πνεύματα' σ'ενα σχολείο στο Harlem. Πρόκειται για μια πραγματική ιστορία και η ερμηνεία του Perry είναι πολύ καλή. Η ταινία έγινε για την τηλεόραση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία βεβαίως.

Το 2007 ήρθε το 'Numb', άλλη μια καλή ταινία όπου ο Perry παίζει έναν σεναριογράφο του σινεμά που υποφέρει από μια σπάνια ψυχολογική πάθηση που τον κάνει να χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Η κατάστασή του αυτή του προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στη σχέση του με τη γυναίκα που ο ίδιος αποκαλεί 'γυναίκα της ζωής του' καθώς πηγαίνει από γιατρό σε γιατρό προσπαθώντας να βρει θεραπεία ή τουλάχιστον προσπαθώντας να αποδεχτεί την κατάστασή του και να συνεχίσει τη ζωή του, όπως μπορεί εν τέλει να τη ζήσει. Άλλη μια καλή ερμηνεία από τον Perry και την ταινία προσωπικά την προτείνω!

Η επόμενη κίνηση ήταν μια τηλεοπτική σειρά με τον τίτλο 'Studio 60 in the Sunset Strip' που έχει να κάνει με τα παρασκήνια ενός κωμικού show στην αμερικάνικη τηλεόραση. Βλέποντας το τρέιλερ η σειρά φαινόταν πολλά υποσχόμενη, αλλά ήταν μια τεράστια απογοήτευση. Δεν υπήρχε ούτε μισός χαρακτήρας που να θες να δεις εκεί μέσα, κακό παίξιμο από όλους, ιστορίες και ερμηνείες τραβηγμένες απ'τα μαλλιά και πολύ κακό για το τίποτα. Ο Perry δεν έφερε τίποτα το διαφορετικό ή κάτι που να άξιζε να δεις στη σειρά αυτή και γενικά ήταν ένα χάλι και μισό.

Είναι παράξενο το ότι έφτιαξαν 22 επεισόδια, αλλά στο τέλος τα παράτησαν. Κι εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι: ΕΥΤΥΧΩΣ!

Το 2008 πρωταγωνιστεί στην ταινία 'Birds of America', όπου (ξανα)παίζει έναν δάσκαλο που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες στην επαγγελματική και οικογενειακή του ζωή. Μια ωραία πρωΐα φορτώνεται τον παράξενο αδερφό του και την παράξενη αδερφή του που έρχονται να μείνουν στο πατρικό τους, όπου μένει ο Perry με τη γυναίκα του πλέον. Η ταινία βγάζει ωραίο μήνυμα για την οικογένεια κια το γεγονός ότι όπου και να πας, ό,τι και να γίνει, κουβαλάς μέσα σου την οικογένειά σου και εν τέλει, ποιον άλλο μπορείς να εμπιστευτείς; Και επίσης μου άρεσε και η ερμηνεία του Perry!

Φέτος ο Matthew Perry έπαιξε στην ταινία '17 again', την οποία δεν είδα, γιατί έχω αλλεργία σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το High School Musical και στην ταινία αυτή παίζει ο ενοχλητικός Zac Efron. Ο Perry παίζει τον χαρακτήρα που γίνεται και πάλι 17 και μεταμορφώνεται στον Efron. Τίποτα το ενδιαφέρον, τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί. Κι είναι ηλίου φαεινότερο ότι τό'κανε για τα λεφτά.

Είδα λοιπόν ότι καλλιτεχνικά ο Perry πραγματικά έδωσε κάποιες πολύ καλές στιγμές μετά το τέλος των 'Friends' και μπράβο του βασικά από μένα! Μπορεί η καριέρα του να μην είναι στο ίδιο επίπεδο πλέον με την εποχή που έπαιζε το Friends, αλλά σίγουρα μπορεί να είναι υπερήφανος για τις επιλογές του... κατά 75% τουλάχιστον χαχαα!

Ακολουθούν τρέιλερ από τις σειρές και ταινίες που ανέφερα παραπάνω για τα μάτια σας μόνο!

The Ron Clark story

Numb

Studio 60 on the Sunset Strip

Birds of America

17 again

Cinema² - Departures/Okuribito

This movie won the Best Foreign Film Oscar in the 2009 awards and comes far away Japan. It tells the story of Daigo, an ambitious cellist who is suddenly left unemployed and forced to re-think his life. The change brings him and his wife back to his hometown, back to the house where he grew up with his mother after his father left them. Daigo has lost his mother and being away from the country when she died, he never had the chance to say goodbye to her and be at her funeral. In his hometown Daigo finds a new job, only an odd one: taking care of the dead in funerals.

You don't know exactly what to expect reading about the theme of the film, or at least I didn't. But the journey that this movie can take you is absolutely worth it.

There are lots of interesting points in the movie, which make it an interesting experience: the care with which Daigo and his boss prepare the dead for their funeral, the expression of grief from the relatives, the story of the departure of Daigo's father and the relationship between Daigo and his wife Mika.

Masahiro Motoki is amazing as Daigo, with great moments of expressing frustration and pain, getting used to his job, learning to appreciate its importance and fighting for the right to continue doing although the world around him shows him their clear disapproval of his line of work.

Also great is Tsutomu Yamazaki as his boss, with his austere front and the knowledge he imparts to Daigo. A fatherly figure for a man whose life missed the presence of a father.

I have to mention the beautiful direction, cinematography and music, full of the sound of... yes, you guessed it, cello!

But personally the real touch this movie left me was after it ended. The thoughts it leaves you with relating to the meaning of life, the certainty of death and the different ways people relate to the reality of their life and its facts. This does not happen often I think and this is a film that will stay with me forever.

Η ταινία αυτή κέρδισε το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Oscar, έρχεται από την Ιαπωνία και έχει να κάνει με τον Daigo, έναν τσελίστα που μένει χωρίς δουλειά από τη μια στιγμή στην άλλη όταν η ορχήστρα με την οποία παίζει διαλύεται και αναγκάζεται να πάρει τη γυναίκα του και να επιστρέψει στην πόλη που μεγάλωσε, να ζήσει και πάλι στο άδειο πλέον πατρικό του, μετά το θάνατο της μητέρας του. Ο Daigo δε μένει άνεργος για πολύ, αλλά βρίσκει μια σχετικά ανορθόδοξη δουλειά που δε βρίσκει πολλούς από τον περίγυρό του σύμφωνους: προετοιμάζοντας τους νεκρούς για ταφή σε ένα γραφείο κηδειών.

Η ερμηνεία του Masahiro Motoki ως Daigo είναι το δυνατό σημείο της ταινίας, η ταινία άλλωστε βασίζεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από τη στιγμή που αποφασίζει να δεχτεί την παράξενη δουλειά και σιγά σιγά να κατανοήσει τη βαρύτητα και σημαντικότητα της δουλειάς του για τις οικογένειες των νεκρών και εν τέλει και για τους ίδιους τους νεκρούς και το δικαίωμα να ταφεί κανείς με την αξιοπρέπεια που του αξίζει και αρμόζει.

Επιβλητική είναι επίσης η παρουσία του Tsutomu Yamazaki ως αφεντικό του Daigo με την αυστηρή του εξωτερική όψη και όλη τη γνώση που μεταδίδει στον Daigo μέσα από την επαγγελματική τους σχέση. Στον Daigo που η παρουσία του πατέρα είναι κάτι που δεν ένιωσε όσο θα ήθελε από τότε που ο πατέρας του εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του.

Πρέπει να αναφέρω την όμορφη σκηνοθεσία και φωτογραφία της ταινίας, καθώς και την μουσική της επένδυση με το τσέλο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτό όμως που προσωπικά μέτρησε περισσότερο στην ταινία είναι όλες οι σκέψεις που μου δημιούργησε αφού είχε τελειώσει, οι σκέψεις σχετικά με τη ζωή, το νόημά της, τη βεβαιότητα του θανάτου και τους διαφορετικούς τρόπους που ο καθένας από μας κατανοεί και βιώνει την πραγματικότητα της ζωής και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει πάντα με πολλές ταινίες, αλλά το ένιωσα με την ταινία αυτή και πιστεύω ότι όλες οι εικόνες και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε θα τα κρατήσω για πάντα.

Book² - Public Enemies by Bryan Burrough

Caught in all the publicity surrounding the release of the film 'Public Enemies' starring Johhny Depp, Christian Bale and Marion Cottilard I got excited wanting to watch the film. I didn't quite manage it, but opportunity came and the Telegraph was giving the book for free, so I grasped it and started reading the book hoping to be able to watch the movie once I had finished it.

Well, my plan didn't quite work out, as I finished the book just yesterday and the movie is not showing in any of the UK's cinemas for some months now, but anyhow I managed to finish this mammoth of a book.

Written by Bryan Burrough, this is the book on which the movie was based although the movie only had John Dillinger's story, whilst the book takes you through the whole story of the formation of the now world famous FBI (or Federal Bureau of Investigation for whoever never quite knew what the acronym stood for) and its 'War on Crime' back in the 30's.

So, you have the aforementioned Public Enemy No.1 John Dillinger robbing banks and getting away with it, but alongside his story you get the stories of all the other public enemies of the USA in the 30's like Bonnie & Clyde, Pretty Boy Floyd, Machine Gun Kelly, the Barker gang, Alvin Karpis and others that I may be forgetting right now, as the book is full of names and stories of criminals robbing, kidnapping, killing and running for their lives until the FBI catches up with them and takes them down.

Enough with the summary though and let me tell you exactly what I thought of the book. It has 2 sides to it I decided, as you learn about the infamous era of all these criminals that caused chaos to the US of A in the 30's, but you also learn about how the FBI actually started, all its blunders and absolutely ridiculous and badly prepared operations to catch the criminals I mentioned before and all this through the exhaustive details into which Burrough takes you in this book.

I have to praise his efforts putting together this book, as we're talking about going through loads and loads of FBI records and everything you'll read in the book is actually real! Sometimes you feel like the book goes on forever (hence I went about reading it with a drugged turtle's pace) but you have to appreciate the lengths and breadths the author went to to find out about all those (sometimes unnecessary) details you read about.

All in all, I think it's worth the effort to read this book, it was definitely worth the time I spent reading it and now I'm ready to watch the movie!

Now, if you're patient, that's a John Dillinger documentary I found on YouTube, so feel free to watch it and get just that tiny bit wiser/clued-up about those Public Enemies.

Το καλοκαίρι που μας πέρασε κυκλοφόρησε στους κινηματογράφους η ταινία 'Public Enemies' (Δημόσιος Κίνδυνος) με τους Johnny Depp, Christian Bale και Marion Cottilard. Για καλή μου τύχη μια αγγλική εφημερίδα έδινε το βιβλίο δωρεάν, οπότε αποφάσισα να το διαβάσω ελπίζοντας να δω την ταινία αφού τελειώσω το βιβλίο. Το σχέδιό μου δε δούλεψε ακριβώς, μια που το βιβλίο το τέλειωσα μόλςι χθες, αλλά νιώθω ευχαριστημένος που κατάφερα και τέλειωσα αυτό το βιβλίο/μαραθώνιο.

Συγγραφεύς του ο Βryan Burrough, και το βιβλίο μιλά για την ιστορία του John Dillinger, του Νο.1 Δημόσιου Κινδύνου στις ΗΠΑ τη μαύρη περίοδο της δεκαετίας του '30. Επίσης το βιβλίο μας εξιστορεί τις δοκιμασίες που πέρασε το πλέον πασίγνωστο FBI στο ξεκίνημά του, τις βλακώδεις και αποτυχημένες προσπάθειές του να στήσει ενέδρες, να καταδιώξει κακοποιούς ή την ανικανότητα να χειριστούν οι πράκτορές του όπλα. Κι όλα αυτά στη μέση του 'Πολέμου κατά του Εγκλήματος' που κύρηξε το FBI στη δεκαετία του '30.

Εκτός από τον John Dillinger, το βιβλίο μιλά για τις ιστορίες των: Bonnie & Clyde, Pretty Boy Floyd, Machine Gun Kelly, της συμμορίας Barker και του Alvin Karpis καθώς και άλλων των οποίων τα ονόματα αυτή τη στιγμή μου διαφεύγουν (και πιστέψτε με, είναι πολλοί) και πολλές ιστορίες για ληστείες, απαγωγές, θανάτους, καταδιώξεις και επιτυχημένες και αποτυχημένες προσπάθειες του FBI να βάλει ένα τέλος στη δράση όλων αυτών των εγκληματιών.

Το αξιοθαύμαστο για το οποίο πραγματικά παραδέχομαι τον συγγραφέα του βιβλίου είναι τα μήκη και τα πλάτη στα οποία πήγε για την έρευνα σε αυτό το βιβλίο, καθώς έβαλε λεπτομέρειες τις οποίες βρήκε μέσα σε ανεξάντλητα αρχεία του FBI και του Τύπου της εποχής. Μπορεί κάποιες φορές να βαρέθηκα τη ζωή μου διαβάζοντας για το τι φορούσε ο τάδε ή ο δείνα ληστής πριν ληστέψει την τάδε τράπεζα, αλλά δεν έχω παρά να βγάλω το καπέλο στον Burrough για την τρομερή του προσπάθεια να συμπεριλάβει όλες αυτές τις λεπτομέρειες στο βιβλίο του.

Σε τελική ανάλυση μιλάμε για ένα βιβλίο που εν τέλει μου άρεσε και άξιζε τον κόπο και το χρόνο που διέθεσα να το διαβάσω. Δεν ξέρω αν έχει βγει στα ελληνικά, αλλά αν το βρείτε, διαβάστε το. Αν πάλι δεν υπάρχει στα ελληνικά, μπορώ να το δανείσω σε όποιον το θέλει και να το διαβάσει στα αγγλικά :huhu.

Ακόμη θέλω να δω την ταινία, οπότε ελπίζω να αξιωθώ να τη δω σύντομα (μάλλον σε DVD πλέον).

Παραπάνω παρέθεσα ένα ντοκυμαντέρ σχετικά με τη δράση του John Dillinger που βρήκα στο YouTube, οπότε αν ενδιαφέρεστε, ρίξτε του μια ματιά.

P² - the new era/η νέα εποχή!

Welcome to the new era of P² Online Blogazine!

The blogazine will from now on feature articles in both Greek and English, to attract a more diverse audience.

Ρ² aims for a place in your Favourites list, to show you how things are in the power of 2!

Η νέα εποχή του Ρ² αρχίζει!

Το blogazine θα έχει από εδώ και στο εξής άρθρα τόσο στα ελληνικά όσο και στα αγγλικά!

Με πιο συχνές δημοσιεύσεις και θέματα που ελπίζουμε να ενδιαφέρουν ένα ευρύτερο κοινό, το Ρ² στοχεύει να μπει στην λίστα των favourites sites σας!

Διαβάστε τα όλα στη δύναμη του 2!