Νέα γυναίκα.... πολιτικολογεί

γράφει η Eva

Σκέφτηκα να ξεκινήσω την καινούρια αυτή στήλη με ένα επίκαιρο γεγονός. ΕΚΛΟΓΕΣ! Όλοι έχουμε κουραστεί αυτές τις εβδομάδες να βλέπουμε, να διαβάζουμε και να ακούμε γι’ αυτές. Γι’ αυτό το λόγο φυσικά είπα κι εγώ να σας κουράσω λίγο περισσότερο… Just kiddin’! Απλώς πιστεύω ότι οι νέοι άνθρωποι έχουν κι αυτοί γνώμη και πολύ ενδιαφέρουσα μάλιστα αλλά συνήθως δεν «ακούγεται».

Προσωπικά δεν έχω κομματικές προτιμήσεις και δεν ανήκω σε κανένα πολιτικό ρεύμα. Όπως και πολλοί ακόμα νομίζω, έχω αγανακτήσει με την κατάσταση που επικρατεί στη χώρα μας. Υπάρχουν κάποιοι που το θεωρούν αφύσικο και παράλογο να ισχυρίζεται ένα άτομο στην δικιά μας ηλικία τέτοια αντίδραση. Τί έχουμε αντιμετωπίσει; Προσπαθούμε μήπως να αναθρέψουμε οικογένεια; Θα μείνει ακάλυπτη η επιταγή αν δεν βρούμε μέχρι την επομένη λεφτά για να καλύψουμε τα χρωστούμενα; Εν μέρει έχουν δίκαιο. Ωστόσο, από παιδιά παρατηρούμε τους γονείς μας να πνίγονται σε υποχρεώσεις και να μην τους μένει χρόνος είτε για τον εαυτό τους είτε για την οικογένειά τους.

Γιατί λοιπόν κι εμείς θα πρέπει να έχουμε μια φρενήρη ζωή και να δούμε τα χρόνια να μας προσπερνάνε; Το πολιτικό τοπίο κατ’ εμέ είναι μαύρο κι άραχνο. Δικομματισμός, υποτιθέμενη άσκουσα αντιπολίτευση και ακόμα χειρότερα υποτιθέμενη διακυβέρνηση. Διαφθορά, αισχροκέρδεια και άλλοι δεκάδες όροι που είναι μέρος της καθημερινής μας ζωής. Καμία νέα ουσιαστική πρωτοβουλία και προσπάθεια. Αντί να προοδεύουμε γυρνάμε στα χρόνια της μιζέριας και της εξαθλίωσης. Είναι μήπως τυχαίο που όλοι οι νέοι ψάχνουν ένα δρόμο διαφυγής στο εξωτερικό;

Κάποιοι ισχυρίζονται πως οι νέοι δεν ενδιαφέρονται για την πολιτική. Για μένα αυτό είναι ο χειρότερος οιωνός. Όταν κάποιος εξαγριώνεται, μάχεται, βρίζει, υποστηρίζει, πολεμά, υπάρχει ελπίδα. Όταν όμως όπως συμβαίνει σε πολλούς από μας απλά αδιαφορεί, το παιχνίδι έχει χαθεί. Δεν είναι τυχαίο ότι η αποχή έχει φτάσει στα ύψη. Και τα ποσοστά δεν αντιπροσωπεύουν ούτε κατά διάνοια την εξόργιση του λαού. Και τί άλλο μπορείς να κάνεις για να την εκδηλώσεις; Να ρίξεις λευκό; Ποιο το νόημα από την στιγμή που στο τέλος θα καταμετρηθεί υπέρ του πρώτου κόμματος; Να ψηφίσεις μικρότερα κόμματα για να τονώσεις την αντιπολίτευση; Σπάνια συμβαίνει. Υπάρχουν άτομα που καταλήγουν να ψηφίσουν ένα από τα δικό μεγάλα κόμματα με την εξής λογική: Από τα δύο κακά το μικρότερο!

Σε μικρότερο βαθμό η ίδια κατάσταση επικρατεί και στις εκλογές με τα κόμματα των πανεπιστημίων. Στην δική μου σχολή αυτά τα χρόνια που φοιτώ έχουν περάσει και τα δύο βασικά κόμματα (ΔΑΠ και ΠΑΣΠ) από την διοίκηση του τμήματος. Δεν υπάρχει καμία απολύτως διαφορά όχι μόνο μεταξύ τους αλλά γενικότερα ουσία στην ύπαρξή τους. Η παράνοια που επικρατεί δε ακόμα μεγαλύτερη. Έχει τύχει σε μένα προσωπικά να ζήσω το εξής περιστατικό. Ήταν μέρα εκλογών στο πανεπιστήμιο και εγώ είχα τη μητέρα μου στο νοσοκομείο. Φυσικά και δεν πρόκειται να άφηνα το γάμο για να πάω για πουρνάρια και τότε ήταν που η κατάσταση βγήκε εκτός ορίων. Η κοπέλα που μου έκανε την εγγραφή (και δεν νομίζω ότι χρειάζεται να αναφέρω σε ποιο κόμμα ανήκει γιατί τέτοια περιστατικά συμβαίνουν από όλους)είχε το θράσος να μου στείλει μήνυμα και να πει: «Θα ‘ρθεις να μας ψηφίσεις; Είναι ζήτημα ζωής και θανάτου!» Την βρίζεις ή δεν την βρίζεις;

Από τη στιγμή που έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο εξαθλίωσης γενικά ως χώρα η μόνη μας ελπίδα είναι μια ριζική αλλαγή στον τρόπο σκέψης και στην παρουσία νέων ανθρώπων στην πολιτική. Δεν φτάνει πια τόσα που έχουν αρπάξει όλοι οι γερόλυκοι; Για τις επόμενες δέκα γενεές έχουν φροντίσει να εξασφαλίσουν. Οι περισσότεροι τουλάχιστον .Στο τέλος θα αφήσουν τα κόκκαλα τους στα έδρανα της Βουλής! :p Νέο αίμα στην πολιτική νέα πορεία για τη χώρα.

Και αφού έβγαλα τα εσώψυχά μου ραντεβού στο επόμενο άρθρο!

The Fashist - For the Girls

The Fashist is here to show you the way to make fashion your second nature...

The Fashist - Πώς να κάνετε τη μόδα δεύτερη φύση σας

Recreate the look!

Gossip Girl Blake Lively

The dress

http://couture.zappos.com/n/multi_view.cgi?product_id=7544037&color_id=9&view=multi&ref=multi-image

OR this dress

http://couture.zappos.com/n/multi_view.cgi?product_id=7544037&color_id=9&view=multi&ref=multi-image

The handbag

http://www.neverenoughhandbags.com/claiborne-blue-white-large-handbags-p-44.html?osCsid=832206f6805b0bd20995d2b069ea8383

OR this handbag

http://www.cooldesignerhandbags.com/2008/02/21/chanel-shiny-caviar-calfskin-tote-bag/

The shoes

http://www.zappos.com/product/7515123/color/3

OR these shoes

http://www.shoesale.com/reaction-lip-tuck-flat-white.html

Just don't overdo it!

The Fashist - For Men

The Fashist is here to show you the way to make fashion your second nature...

The Fashist - Πώς να κάνετε τη μόδα δεύτερη φύση σας...

RECREATE THE LOOK!

Robert Pattinson

PART 1 - I'm-out-on-a-bike look

The shirt

http://www.space-clothing.co.uk/brands/details/stussy/59

The trousers

http://www.prestige-mag.com/2009/02/pm-swag-cycle-distressed-straight-leg.html

The shoes

http://baxterfinley.typepad.com/baxter_finley/2009/02/common-projects-canvas-safari-boot.html

The accessories

http://www.individualsole.com/2008/10/01/dvs-lux-x-ray-ban-pack/

But don't overdo it!

PART 2 - I-look-good-in-a-suit-too look

The suit

http://www1.bloomingdales.com/catalog/product/index.ognc?ID=450020&CategoryID=17596&PageID=17596*1*24*-1*-1*1

The shirt

http://www.thomaspink.com/fcp/product/-/Shirts/White-Prestige-Justin-Texture-Men

The shoes

http://www.upscalehype.com/2009/02/pierre-hardy-black-patent-leather-chukka-boot/

The sunglasses

http://www.eyegoodies.com/Super-Matte-Black-pr-17286.html

The tie

http://us.burberry.com/product/index.jsp?productId=3511422

The watch

http://www.polyvore.com/georg_jensen_18k_gold_watch/thing?id=9246561

Just don't overdo it!

PART 3 - The I'm-relaxed look

The T-shirt

http://www.tobi.com/product/15938-surface-to-air-ts-wall-street-hotline-t-shirt-t-shirts-short-sleeve

The hoodie

http://citylightstokyo.com/blog/himmy/combo/224

The trousers

http://www.t-pageant.com/webboard/viewtopic.php?f=17&t=119930

The hoodie sweater

http://www.t-pageant.com/webboard/viewtopic.php?f=17&t=119930

But don't get too relaxed!

yum² - Chocolate Fudge Cake

Ok, this is not my recipe, or something I invented when various ingredients just happened to drop inside my mixing bowl, but it’s a damn good one and I’d like to share it!

I saw it on TV a couple of weeks ago, it’s from Channel 4’s ‘Cook yourself thin’ and it’s a sin-free rich chocolate cake!!! What more would you want from your chocolate cake than to feel no regret whatsoever after eating it? Well, this gives you exactly that...

And there’s a twist! This cake actually contains.... beetroot!!! Well, this is original so you HAVE to try it!

There’s the link to the actual recipe:

http://www.channel4.com/food/recipes/healthy/cook-yourself-thin/beetroot-chocolate-fudge-cake-recipe_p_1.html

And this is what my attempt looked like before it was devoured by the family (that’s me and my wife hahaha)

Αυτή δεν είναι δική μου συνταγή ή κάτι που 'ανακάλυψα' μια βραδιά πειραματισμών ρίχνοντας ακανόνιστα υλικά μέσα σ'ένα μπωλ, αλλά είναι τόοοοοσο καλό το αποτέλεσμα που έπρεπε να το μοιραστώ!

Είναι κάτι που είδα στην τηλεόραση πριν λίγες μέρες και αποφάσισα να φτιάξω. Είναι από Αγγλικό Channel 4 και είναι ένα κέικ σοκολάτας που το τρως χωρίς μετά να νιώθεις τύψεις (εντάξει, με μέτρο βέβαια!)

Η διαφορά με τα κοινά κέικ σοκολάτας είναι ότι περιέχει.... παντζάρι! Ναι, κι όμως! Αλλά είναι πρωτότυπο και ΠΡΕΠΕΙ να το δοκιμάσετε!

Η ΣΥΝΤΑΓΗ

16 μερίδες

Έτοιμο σε 2½ ώρες

Συστατικά

Για το κέικ

· 250γραμ. μαύρη σοκολάτα
· 3 αυγά
· 250γραμ. ζάχαραη μουσκοβάντο (ή καστανή ζάχαρη)
· 1 κουταλάκι του γλυκού εσάνς βανίλιας
· 2 κουτάλια της σούπας μέλι
· 40γραμ. αλεύρι που φουσκώνει μόνο του
· 40γραμ. απλό αλεύρι
· ¼ κουταλάκι του γλυκού μαγειρική σόδα
· ¼ κουταλάκι του γλυκού αλάτι
· 25γραμ. σκόνη κακάο
· 50γραμ. αλεσμένα αμύγδαλα
· 250γραμ. παντζάρι ωμό, ξεφλουδισμένο και ελαφρώς αλεσμένο
· 100ml μαύρο καφέ
· 30ml σπορέλαιο

Για την επικάλυψη

· 150γραμ. μαύρη σοκολάτα
· 3 κουτάλια της σούπας καφέ
· 1 κουταλάκι του γλυκού εσάνς βανίλιας
· 3 κουτάλια της σούπας μέλι

Και πάμε!

1. Προθερμαίνουμε τον φούρνο στους 150ºC. Αλείφουμε ένα ταψί 20εκατ. σε διάμετρο με λίγο σπορέλαιο ή μαργαρίνη.
2. Λιώνουμε τη σοκολάτα σε μπεν μαρί μέχρι να διαλυθεί τελείως και την αφήνουμε να κρυώσει.
3. Αναμιγνύουμε τα αυγά με τη ζάχαρη, την βανίλια και το μέλι και τα χτυπάμε στο μίξερ για 3 λεπτά μέχρι το μίγμα να γίνει ελαφρώς χλωμό στο χρώμα και αφράτο.
4. Ρίχνουμε μέσα στο μίγμα το αλεύρι (απλό & που φουσκώνει μόνο του), τη σόδα, το αλάτι, το κακάο και τα αμύγδαλα και τα ανακατεύουμε (με το χέρι, όχι με το μίξερ) να αναμιχθούν καλά.
5. Στη συνέχεια ρίχνουμε μέσα το παντζάρι, από το οποίο αν γίνεται να στραγγίξουμε όσο περισσότερο νερό γίνεται. Μετά στο μίγμα ρίχνουμε και τη σοκολάτα, τον καφέ και το σπορέλαιο και ανακατεύουμε καλά με μια σπάτουλα.
6. Απλώνουμε το μίγμα στο ταψί και το ψήνουμε για μιάμιση ώρα. Αφού περάσει η μιάμιση ώρα, καλύπτουμε με αλουμινόχαρτο και ψήνουμε για άλλο ένα μισάωρο.
7. Τσεκάρουμε αν είναι έτοιμο το κέικ βάζοντας ένα μυτερό μαχαίρι και βλέπουμε αν βγει καθαρό (αν και το κέικ είναι αρκετά υγρό, οπότε μπορεί το μαχαίρι να μην είναι απολύτως καθαρό). Αφήνουμε το κέικ να κρυώσει και φτιάχνουμε την επικάλυψη.
8. Για την επικάλυψη, λιώνουμε όπως και πριν τη σοκολάτα σε μπεν-μαρί κι αφού λιώσει, το παίρνουμε απ’τη φωτιά και προσθέτουμε τον καφέ και τη βανίλια. Αν το μίγμα δείχνει να χαλάει μετά από αυτό, θα φτιάξει και πάλι αφού ρίξουμε μέσα το μέλι και ανακατέψουμε.
9. Αφήνουμε το μίγμα για 15 να κρυώσει πριν επικαλύψουμε το κέικ.

Έτοιμο!

Το κέικ τρώγεται καλύτερο όσο είναι ακόμη ελαφρώς ζεστό, αλλά και κρύο είναι το ίδιο λαχταριστό!!!

Life after FRIENDS - Matthew Perry

LIFE AFTER...

We take a look at the fate of the stars of the beloved sitcom after their FRIENDShip was over...

Ρίχνουμε μια ματιά στο τι συνέβη στα αστέρια της σειράς 'Φιλαράκια' μετά το τέλος της πετυχημένης σειράς...

MATTHEW PERRY

So, exactly what has Matthew Perry been up to since 2004 when the last episode of Friends aired?

Chandler Bing is a beloved character from the very popular series, but has anything as exciting as Mr. Bing come since Friends ended from Mr.Perry? That's what we're here for! We will tell you!

Not a great deal of activity let's say... compared to the rest of them (whose artistic output will be dealt with very very soon).

In 2006 there was an interesting movie called 'The Ron Clark story' where Perry stars as Ron Clark, a teacher trying his best to educate a challenging kids class in Harlem. This was based on a true story and it's worth viewing I have to say. And Perry is good in it. Although a bit of Chandler comes out now and again, but I guess that's just the part of the real Perry that seeped through Chandler and made him what we know and love. So no problem there for me. I have the impression that this movie was made for TV, but I guess that doesn't change the satisfaction you may gain (or not) from watching it.

Then in 2007 came 'Numb', a very good movie, where Perry stars as a movie writer who suffers from 'depersonalisation', which makes him completely lose touch with reality and the way he experiences the world. This condition gives him a lot of trouble in his relationship with an exciting lady as he tries to find a cure to his condition with the aid of doctor after doctor or accept it and get on with whatever life he experience. Perry gives a very good performance, so this is highly recommended!

His next move came in the form of a TV series. 'Studio 60 in the Sunset Strip' looked good in principle, a behind-the-scenes of a comedy show with the writers coming up with next week's sketch, politics of what to criticise and how and promising to walk the line between funny and serious, it was something to look forward to when I watched the trailer.

Well, reality was a lot different.... There was absolutely nothing funny about the series, the serious parts you couldn't care less about and generally going through a whole episode without thinking of giving at least 5 times was impossible. I managed to watch 4 or 5 episodes (for which I want to be pronounced a hero, thank you very much!). No wonder that although there was a whole 22 episodes to go through, nobody really cared in the end and the show was cancelled. And I have to say 'THANK GOD!' Perry didn't make any difference in this, it was that bad. Bad script, characters that nobody could identify with - I think - and generally a waste of TV space.

In 2008 came another movie: 'Birds of America', where Perry plays a teacher (yes, again!) struggling with his professional and personal life. And along one day come his dysfunctional brother and sister for a short stay at the old family home where Perry lives now. The movie is actually good, it gives this nice message that says 'we're family after all and we have to stick together through thick and thin' which is a good message of course. I liked the movie and Perry is good in it. Nice one, Matthew!

This year's '17 again' I didn't watch (can't stand Zac Efron or anything related to High School Musical and its irritating products) but I think Perry was playing the character that gets to be 17 again and turns into Efron. Can't be interesting, let's face it. I'm sure he did it for the money.

Overall I believe artistically Perry really tried some nice moves with his movies, but failed to recreate the hype of his career during Friends. Well, it was a tough act to follow, so can't blame him. But at least I saw some really nice performances from him and I think he should be proud of himself. That's what I say!

If you want to see trailers of all the movies and series mentioned above, they are all at the bottom of the article.

Τι συνέβη λοιπόν στον Matthew Perry από το 2004 όταν είδαμε το τελευταίο επεισόδιο των 'Friends';

Όλοι αγαπήσαμε τις ατάκες του Chandler Bing στα Φιλαράκια, αλλά τι το εντυπωσιακό έχει καταφέρει ο πάλαι ποτέ Mr. Bing από τότε; Αυτό ακριβώς θα προσπαθήσουμε να απαντήσουμε εδώ! Θα τα μάθετε όλα από εδώ!

Οι καλλιτεχνικές δραστηριότητές του δεν είναι τόσο εντυπωσιακές σε αριθμό τουλάχιστον, αν συγκριθούν με αυτές των υπόλοιπων μελών του καστ των Friends (των οποίων η σειρά θα έρθει πολύ σύντομα μετά τον κ.Perry).

Το 2006 πρωταγωνίστησε στην ενδιαφέρουσα ταινία 'The Ron Clark story', όπου έπαιξε τον Ron Clark, έναν δάσκαλο που κάνει τα πάντα για να κρατήσει στο δρόμο της εκπαίδευσης κάποια 'ανεξάρτητα πνεύματα' σ'ενα σχολείο στο Harlem. Πρόκειται για μια πραγματική ιστορία και η ερμηνεία του Perry είναι πολύ καλή. Η ταινία έγινε για την τηλεόραση, αλλά αυτό δεν έχει σημασία βεβαίως.

Το 2007 ήρθε το 'Numb', άλλη μια καλή ταινία όπου ο Perry παίζει έναν σεναριογράφο του σινεμά που υποφέρει από μια σπάνια ψυχολογική πάθηση που τον κάνει να χάνει την αίσθηση της πραγματικότητας. Η κατάστασή του αυτή του προκαλεί μεγάλες δυσκολίες στη σχέση του με τη γυναίκα που ο ίδιος αποκαλεί 'γυναίκα της ζωής του' καθώς πηγαίνει από γιατρό σε γιατρό προσπαθώντας να βρει θεραπεία ή τουλάχιστον προσπαθώντας να αποδεχτεί την κατάστασή του και να συνεχίσει τη ζωή του, όπως μπορεί εν τέλει να τη ζήσει. Άλλη μια καλή ερμηνεία από τον Perry και την ταινία προσωπικά την προτείνω!

Η επόμενη κίνηση ήταν μια τηλεοπτική σειρά με τον τίτλο 'Studio 60 in the Sunset Strip' που έχει να κάνει με τα παρασκήνια ενός κωμικού show στην αμερικάνικη τηλεόραση. Βλέποντας το τρέιλερ η σειρά φαινόταν πολλά υποσχόμενη, αλλά ήταν μια τεράστια απογοήτευση. Δεν υπήρχε ούτε μισός χαρακτήρας που να θες να δεις εκεί μέσα, κακό παίξιμο από όλους, ιστορίες και ερμηνείες τραβηγμένες απ'τα μαλλιά και πολύ κακό για το τίποτα. Ο Perry δεν έφερε τίποτα το διαφορετικό ή κάτι που να άξιζε να δεις στη σειρά αυτή και γενικά ήταν ένα χάλι και μισό.

Είναι παράξενο το ότι έφτιαξαν 22 επεισόδια, αλλά στο τέλος τα παράτησαν. Κι εγώ το μόνο που μπορώ να πω είναι: ΕΥΤΥΧΩΣ!

Το 2008 πρωταγωνιστεί στην ταινία 'Birds of America', όπου (ξανα)παίζει έναν δάσκαλο που προσπαθεί να τα βγάλει πέρα με τις δυσκολίες στην επαγγελματική και οικογενειακή του ζωή. Μια ωραία πρωΐα φορτώνεται τον παράξενο αδερφό του και την παράξενη αδερφή του που έρχονται να μείνουν στο πατρικό τους, όπου μένει ο Perry με τη γυναίκα του πλέον. Η ταινία βγάζει ωραίο μήνυμα για την οικογένεια κια το γεγονός ότι όπου και να πας, ό,τι και να γίνει, κουβαλάς μέσα σου την οικογένειά σου και εν τέλει, ποιον άλλο μπορείς να εμπιστευτείς; Και επίσης μου άρεσε και η ερμηνεία του Perry!

Φέτος ο Matthew Perry έπαιξε στην ταινία '17 again', την οποία δεν είδα, γιατί έχω αλλεργία σε οτιδήποτε έχει να κάνει με το High School Musical και στην ταινία αυτή παίζει ο ενοχλητικός Zac Efron. Ο Perry παίζει τον χαρακτήρα που γίνεται και πάλι 17 και μεταμορφώνεται στον Efron. Τίποτα το ενδιαφέρον, τίποτα που δεν έχουμε ξαναδεί. Κι είναι ηλίου φαεινότερο ότι τό'κανε για τα λεφτά.

Είδα λοιπόν ότι καλλιτεχνικά ο Perry πραγματικά έδωσε κάποιες πολύ καλές στιγμές μετά το τέλος των 'Friends' και μπράβο του βασικά από μένα! Μπορεί η καριέρα του να μην είναι στο ίδιο επίπεδο πλέον με την εποχή που έπαιζε το Friends, αλλά σίγουρα μπορεί να είναι υπερήφανος για τις επιλογές του... κατά 75% τουλάχιστον χαχαα!

Ακολουθούν τρέιλερ από τις σειρές και ταινίες που ανέφερα παραπάνω για τα μάτια σας μόνο!

The Ron Clark story

Numb

Studio 60 on the Sunset Strip

Birds of America

17 again

Cinema² - Departures/Okuribito

This movie won the Best Foreign Film Oscar in the 2009 awards and comes far away Japan. It tells the story of Daigo, an ambitious cellist who is suddenly left unemployed and forced to re-think his life. The change brings him and his wife back to his hometown, back to the house where he grew up with his mother after his father left them. Daigo has lost his mother and being away from the country when she died, he never had the chance to say goodbye to her and be at her funeral. In his hometown Daigo finds a new job, only an odd one: taking care of the dead in funerals.

You don't know exactly what to expect reading about the theme of the film, or at least I didn't. But the journey that this movie can take you is absolutely worth it.

There are lots of interesting points in the movie, which make it an interesting experience: the care with which Daigo and his boss prepare the dead for their funeral, the expression of grief from the relatives, the story of the departure of Daigo's father and the relationship between Daigo and his wife Mika.

Masahiro Motoki is amazing as Daigo, with great moments of expressing frustration and pain, getting used to his job, learning to appreciate its importance and fighting for the right to continue doing although the world around him shows him their clear disapproval of his line of work.

Also great is Tsutomu Yamazaki as his boss, with his austere front and the knowledge he imparts to Daigo. A fatherly figure for a man whose life missed the presence of a father.

I have to mention the beautiful direction, cinematography and music, full of the sound of... yes, you guessed it, cello!

But personally the real touch this movie left me was after it ended. The thoughts it leaves you with relating to the meaning of life, the certainty of death and the different ways people relate to the reality of their life and its facts. This does not happen often I think and this is a film that will stay with me forever.

Η ταινία αυτή κέρδισε το Oscar Ξενόγλωσσης ταινίας στα φετινά Oscar, έρχεται από την Ιαπωνία και έχει να κάνει με τον Daigo, έναν τσελίστα που μένει χωρίς δουλειά από τη μια στιγμή στην άλλη όταν η ορχήστρα με την οποία παίζει διαλύεται και αναγκάζεται να πάρει τη γυναίκα του και να επιστρέψει στην πόλη που μεγάλωσε, να ζήσει και πάλι στο άδειο πλέον πατρικό του, μετά το θάνατο της μητέρας του. Ο Daigo δε μένει άνεργος για πολύ, αλλά βρίσκει μια σχετικά ανορθόδοξη δουλειά που δε βρίσκει πολλούς από τον περίγυρό του σύμφωνους: προετοιμάζοντας τους νεκρούς για ταφή σε ένα γραφείο κηδειών.

Η ερμηνεία του Masahiro Motoki ως Daigo είναι το δυνατό σημείο της ταινίας, η ταινία άλλωστε βασίζεται στις δυσκολίες που αντιμετωπίζει από τη στιγμή που αποφασίζει να δεχτεί την παράξενη δουλειά και σιγά σιγά να κατανοήσει τη βαρύτητα και σημαντικότητα της δουλειάς του για τις οικογένειες των νεκρών και εν τέλει και για τους ίδιους τους νεκρούς και το δικαίωμα να ταφεί κανείς με την αξιοπρέπεια που του αξίζει και αρμόζει.

Επιβλητική είναι επίσης η παρουσία του Tsutomu Yamazaki ως αφεντικό του Daigo με την αυστηρή του εξωτερική όψη και όλη τη γνώση που μεταδίδει στον Daigo μέσα από την επαγγελματική τους σχέση. Στον Daigo που η παρουσία του πατέρα είναι κάτι που δεν ένιωσε όσο θα ήθελε από τότε που ο πατέρας του εγκατέλειψε τον ίδιο και τη μητέρα του.

Πρέπει να αναφέρω την όμορφη σκηνοθεσία και φωτογραφία της ταινίας, καθώς και την μουσική της επένδυση με το τσέλο να παίζει πρωταγωνιστικό ρόλο.

Αυτό όμως που προσωπικά μέτρησε περισσότερο στην ταινία είναι όλες οι σκέψεις που μου δημιούργησε αφού είχε τελειώσει, οι σκέψεις σχετικά με τη ζωή, το νόημά της, τη βεβαιότητα του θανάτου και τους διαφορετικούς τρόπους που ο καθένας από μας κατανοεί και βιώνει την πραγματικότητα της ζωής και των πραγμάτων που θεωρούμε δεδομένα. Κάτι τέτοιο δε συμβαίνει πάντα με πολλές ταινίες, αλλά το ένιωσα με την ταινία αυτή και πιστεύω ότι όλες οι εικόνες και τα συναισθήματα που μου δημιούργησε θα τα κρατήσω για πάντα.